عنوان | مقایسه اثربخشی واقعیت درمانی و طرحواره درمانی بر نشانگان تنیدگی در زنان دارای تعارض زناشویی |
تعداد صفحات | 13 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | روان پرستاري - انجمن علمي پرستاري ايران شماره 2 پیاپی 38 |
تاریخ انتشار | خرداد و تیر - 1399 |
محدوده صفحات | 13-1 |
کلید واژه | تنیدگی واقعیت درمانی طرحواره درمانی واقعیت درمانی گروهی تعارض زناشویی ورامین زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره طرحواره درمانی گروهی اثربخشی واقعیت درمانی نشانگان تنیدگی |
چکیده |
مقدمه: نشانگان تنیدگی یکی از عوامل مهم در ایجاد تعارض زناشویی است که می تواند خسارات جبران ناپذیری به سلامت روانی، جسمی و اجتماعی خانواده وارد کند. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی واقعیت درمانی و طرحواره درمانی بر نشانگان تنیدگی در زنان دارای تعارض زناشویی اجرا شد. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون پسآزمون و پیگیری 1 ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل 120 نفر از زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و شورای حل اختلاف ورامین در سال 1397 بودند. حجم نمونه این پژوهش 45 نفر بودند که از میان افراد جامعه که در پرسشنامه تعارض زناشویی نمرات بالای میانگین کسب کرده بودند، با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش نمونه گیری تصادفی در گروههای آزمایش و گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش ۱ طی 7 جلسهی 5/1 ساعته ۲ ماه واقعیت درمانی و اعضای گروه آزمایش ۲ نیز طی ۸ جلسه 5/1 ساعته ۲ ماهه طرحواره درمانی به صورت گروهی دریافت کردند. ولی اعضای درمانی کنترل هیچ نوع مداخله ای را دریافت نکردند. سپس پرسشنامه نشانگان تنیدگی اجرا شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی و نرم افزار SPSS-24 انجام شد. یافتهها: میانگین و انحراف معیار نشانگان تنیدگی گروه واقعیتدرمانی در پیشآزمون (34/6 ± 07/199)، گروه طرحوارهدرمانی (66/5 ± 27/200)، و گروه کنترل (12/7 ± 20/201) بود. درمان های واقعیتدرمانی (27/6 ± 27/124) و طرحوارهدرمانی (14/5 ± 13/125) در مقایسه با گروه کنترل (67/7 ± 53/200) نشانگان تنیدگی را در پس آزمون کاهش دادند (001/0 > p ). در مرحله پیگیری، اثر واقعیتدرمانی (68/6 ± 00/123) و طرحوارهدرمانی (34/5 ± 33/123) بر نشانگان تنیدگی زنان دارای تعارض زناشویی (75/7 ± 07/200) ماندگار بود (001/0 > p). تأثیر واقعیتدرمانی و طرحوارهدرمانی بر نشانگان تنیدگی زنان دارای تعارض زناشویی در مراحل پسآزمون و پیگیری یکسان بود (05/0 > p). نتیجهگیری: بر مبنای یافته های این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که واقعیت درمانی و طرحواره درمانی، درمان های موثری برای کاهش نشانگان تنیدگی در زنان دارای تعارض زناشویی هستند. پیشنهاد می شود این دو رویکرد درمانی برای برای درمان تعارض زناشویی در مراکز درمانی استفاده شوند. |
کد مقاله | 38480 |
تعداد بازدید | 183 |
|