عنوان | مقایسه اثربخشی روش طرحوارههای هیجانی با روش تمایزیافتگی خود بر دلزدگی زناشویی زنان |
تعداد صفحات | 25 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه روانشناسی کاربردی (مصوب وزارت علوم) شماره 1 پیاپی 53 |
تاریخ انتشار | بهار - 1399 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 33-9 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | زنان متأهل دلزدگی زناشویی تهران طلاق عاطفی تمایزیافتگی خود طرحواره هيجانی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 6 تهران |
چکیده |
هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی روش طرحوارههای هیجانی در مقایسه با روش تمایزیافتگی خود بر دلزدگی زناشویی بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش، یک گروه گواه، طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 2 ماهه و جامعه آماری شامل 53 زن متأهل مراجعهکننده به مرکز مشاوره آموزش و پرورش منطقه 6 تهران در سال 1397 بود که از این جامعه 45 زن واجد شرایط به شیوه هدفمند انتخاب و به شکل تصادفی در سه گروه در هر گروه 15 زن کاربندی شد. ابزار پژوهش پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز (1996) و برنامه طرحواره هیجانی لیهی (2016) و برنامه تمایزیافتگی خود کر و بوون (2004) بود که هر یک از برنامهها در 8 جلسه 90 دقیقهای گروهی هفتهای یکبار به گروه آزمایش 1 و 2 ارائه و دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازهگیری مکرر تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد که تأثیر مداخله طرحواره هیجانی و مداخله تمایزیافتگی خود بر دلزدگی زناشویی (71/7 = F، 01/0 = P )، (55/11 = F، 002/0 = P)، خستگی جسمی (34/21 = F، 001/0 = P)، (86/15 = F، 001/0 = P)، از پا افتادگی عاطفی (60/6 = F ، 016/0 = P )، (76/13 = F، 001/0 = P) و از پا افتادگی روانی (73/8 = F، 01/0 = P )، (61/14 = F، 001/0 = P) مؤثر هستند و این تأثیر در مرحله پیگیری پایدار مانده است. نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت میزان اثربخشی دو روش بر متغیرهای پژوهش در گروه آزمایش 1 و 2 معنادار نیست. نتیجهگیری: از آنجا که هر دو مداخله منجر به آگاهی زنان متأهل از احساسات خود و ایجاد روابط صمیمانه و نزدیک با همسرانشان و در نتیجه سازگاری آنها می شود؛ بنابراین مداخله های مؤثری برای درمان دلزدگی زناشویی محسوب میشوند. |
کد مقاله | 37975 |
تعداد بازدید | 204 |
|