عنوان
|
تأثیر آموزش برنامه تعاملات درون خانوادگی مادران بر رضامندی زوجیت و مهارتهای ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم |
تعداد صفحات
|
12 |
نویسنده
|
صدیقه پورمند - سیده منور یزدی - سوگند قاسم زاده نساجی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه سلامت روان کودک (تحول روانشناختی کودک سابق) شماره 4 پیاپی 21 |
تاریخ انتشار
|
زمستان - 1398 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
289-278 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
رضایت زناشویی اتیسم رضایت زناشویی زوجین مهارت ارتباطی تهران مادران کودکان اتیستیک روابط در خانواده رضایتمندی زناشویی زنان والدین کودکان با اختلال اتیسم
|
چکیده
|
زمینه و هدف: اوتیسم اختلالی است که با مشکلاتی در تعامل اجتماعی، برقراری ارتباط، و الگوهای رفتار تکراری و محدود همراه است. بر اساس نتایج مطالعات مختلف، بعضی از مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم نسبت به مادران دارای کودک بهنجار، سطوح بالاتری از نشانه های افسردگی و تنیدگی را نشان میدهند و حتی رضایت کمتری از رابطه زناشویی دارند؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر تأثیر آموزش تعاملات درون خانوادگی مادران بر رضامندی زوجیت و مهارتهای ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون پیگیری و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ساکن تهران در سال 1326 بود. نمونه پژوهش شامل 92 مادر دارای کودک مبتلا به اوتیسم از جامعه آماری مذکور بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گواه (هر گروه شامل 19 نفر) جایدهی شدند. برنامه مداخله ای به مدت 19 جلسه به گروه آزمایش آموزش داده شد و گروه گواه این آموزش را دریافت نکرده است. در پایان هر دو گروه در مرحله پس آزمون و پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار پژوهش، مقیاس درجه بندی اوتیسم گیلیام (1222) و پرسشنامه رضامندی زوجیت افروز (1321) بود که در سه مرحله توسط افراد نمونه تکمیل شدند. داده های به دست آمده نیز با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که برنامه مداخله ای باعث افزایش میانگین خرده مقیاس های رضامندی زوجیت، تعاملات درون خانواده، و مهارتهای ارتباطی کودکان اوتیسم در گروه آزمایش شده است (P > 0/00)؛ درحالیکه افراد گروه گواه در تمام خرده مقیاس های پس آزمون، تغییر قابل توجهی نداشتند.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر میتوان نتیجه گرفت که آموزش برنامه درون خانوادگی به کار گرفته شده در این مطالعه با افزایش سطح خودآگاهی والد و بهبود تعامل مناسب با کودک و همسر توانسته است سطح مهارتهای ارتباطی کودکان مبتلا به اوتیسم را ارتقا داده و همچنین به بهبود رضامندی زوجیت منجر شود.
|