عنوان
|
بررسی روابط خانوادگی، خودکنترلی و ناگویی خلقی به عنوان عوامل پیش بینی کننده اختلال بیاشتهایی روانی |
تعداد صفحات
|
19 |
نویسنده
|
مهدی ایمانی - میلاد شرفی زادگان - ریحانه منیری - فرزانه ابراهیمی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه پژوهشهای مشاوره (مصوب وزارت علوم) پیاپی 72 |
تاریخ انتشار
|
زمستان - 1398 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
113-95 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
زنان شیراز روابط خانوادگی اختلالات روانی خودکنترلی بیاشتهایی روانی شیراز پیوندهای خانوادگی ناگویی خلقی عوامل پیش بینی کننده شتابزدگی حمایت افراطی
|
چکیده
|
هدف: اختلال بیاشتهایی روانی یکی از اختلالهای نسبتاً شایع روانی است که در دهههای اخیر شیوع یافته و تعداد زیادی افراد، بهویژه دختران جوان را تحت تأثیر قرار داده است. این پژوهش بهمنظور پیشبینی اختلال بیاشتهایی روانی بهعنوان متغیر ملاک و روابط خانوادگی، خودکنترلی و ناگویی خلقی بهعنوان متغیرهای پیشبین انجام گرفت. روش: این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. نمونهٔ این مطالعه شامل ۱۰۹ نفر از زنان شهر شیراز بود که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شده بودند. بیاشتهایی روانی با استفاده از پرسشنامهٔ گارنر و گرفینکل (۱۹۷۹)، روابط خانوادگی با استفاده از پرسشنامهٔ پیوند خانوادگی پارکر و همکاران (۱۹۷۹)، خودکنترلی با استفاده از مقیاس خودکنترلی گراسمیک (۱۹۹۳) و ناگویی خلقی با بهکارگیری مقیاس ناگویی خلقی تورنتو (۱۹۸۶) اندازهگیری شدند. دادهها با استفاده از آزمون رگرسیون چندگانه به روش گامبهگام مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. یافتهها: یافتهها نشان دادند که شتابزدگی بهعنوان یکی از زیر مقیاسهای خودکنترلی (۰۵/۰, p < ۲۴/۰- β = ) و حمایت افراطی از زیر مقیاسهای روابط خانوادگی (۰۵/۰, p < ۲۳/۰ β = )، اختلال بیاشتهایی روانی را پیشبینی کردند. این در حالی است که ناگویی خلقی قادر به پیشبینی اختلال بیاشتهایی روانی نبود. نتیجهگیری: پژوهش نشان داد که تلاش برای تنظیم شتابزدگی و کاهش حمایت افراطی در روابط خانوادگی در پیشگیری از ابتلا به بیاشتهایی روانی میتواند مؤثر باشد.
|