عنوان | سنجش رضایت زناشویی بر اساس تابآوری و تمایزیافتگی خود |
تعداد صفحات | 12 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه روانسنجی (مصوب دانشگاه آزاد) پیاپی 13 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1394 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 48-37 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | رضایت زناشویی زنان متأهل تهران زنان شهر تهران رضایتمندی زناشویی زنان تمایزیافتگی خود تابآوری زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره تابآوری زنان |
چکیده |
هدف: احساس رضایت از ازدواج و رابطة زناشویی نقش مهمی را در میزان کارکردهای بهنجار خانواده ایفا میکند. از عوامل مهمی که در سالهای اخیر به آن توجه شده است و بر زندگی زناشویی زوجین تأثیر به سزایی دارد، تابآوری و تمایزیافتگی خود است. هدف پژوهش حاضر پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس تاب آوری و تمایزیافتگی خود در زنان متأهل بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره سروش، سجاد، زعیم و ترنم زندگی در شهر تهران در پاییز سال 1394 بودند. با استفاده از روش نمونه برداری تصادفی 200 نفر از این زنان که ملاکهای ورود به پژوهش را داشتند، انتخاب شدند و به پرسشنامه رضایت زناشویی آسوده، خلیلی و لواسانی (1389)، پرسشنامه تمایز یافتگی خود اِسکورن و اِسمیت (2003) و مقیاس تابآوری کانر- دیویدسون (2003) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش رگرسیون چندمتغیری تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیلی نشان داد تابآوری (05/0 > P ، 320/0 = β ) و تمایزیافتگی خود (05/0 > P ، 092/0 = β ) پیش بینی کننده رضایت زناشویی هستند. استنتاج: تاب آوری و تمایزیافتگی خود از جمله عوامل فردی هستند که میتوانند رضایت زناشویی در زنان را تحت تأثیر قرار دهند. از این رو ممکن است زنان به واسطه این متغیرها سلامت جسمانی و روانی پایینتری را نیز تجربه کنند و ممکن است تفاوتهای جنسیتی در این زمینه را تبیین کنند؛ اگرچه پژوهشهای بیشتری در این زمینه لازم است. |
کد مقاله | 36950 |
تعداد بازدید | 281 |
|