عنوان | واکاوی اجرت المثل زوجه در فقه حنفی، امامیه و قانون حمایت خانواده مصوب 1391 |
تعداد صفحات | 17 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه خانواده پژوهی سال 15 شماره 3 پیاپی 59 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1398 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 409-393 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | نحله احوال شخصیه فقه امامیه فقه حنفی اجرتالمثل نظم عمومی قانون حمایت خانواده قانون حمایت از خانواده 1391 فقهای حنفیه |
چکیده |
اجرت المثل زوجه بنابر نظر مشهور امامیه و فقهای عظام معاصر بر اساس آیه 6 سوره مبارکه طلاق، بنای عقلاء و قاعده احترام به عمل مسلم و استیفاء، قابل مطالبه می باشد. در حقوق موضوعه ایران نیز ماده 29 قانون حمایت خانواده مصوب 1391 با ارجاع امر به تبصره ماده 336 قانون مدنی، اجرت المثل زوجه را قابل مطالبه دانسته است. عدم وظیفه شرعی زوجه به کارهای انجام گرفته، تعلّق عرفی اجرت المثل برای امور انجام شده، دستور زوج، عدم قصد تبرّع از شرایط تعلّق اجرت المثل به زوجه می باشد. مطابق نظریه مشهور فقهای حنفی، اجرت المثل جزء احوال شخصیه محسوب و به دلیل روایت و سیره عملی رسول اکرم (ص)، به زوجه اجرت المثل کارهای زندگی مشترک پرداخت نمی شود. آراء دادگاه ها در خصوص زوجین تابع فقه حنفی به دو دسته تقسیم می شوند. برخی اجرت المثل را جزء احوال شخصیه دانسته و حکم بر بطلان دعوا صادر می نمایند و برخی اجرت المثل زوجه را خارج از شمول احوال شخصیه دانسته و مطابق قاعده استیفاء حکم به پرداخت اجرت المثل صادر می نمایند. نظریه مشورتی اداره حقوقی قوه قضائیه، تبصره ماده 336 قانون مدنی و قانون حمایت خانواده، دیدگاه اخیر را تایید می نماید. |
کد مقاله | 36790 |
تعداد بازدید | 262 |
|