چکیده
|
با ظهور صفويان در ايران و رسميت يافتن آيين تشيع در كشور, براي اشاعه و گسترش اين آيين تلاش هاي بسياري از سوي حكمرانان جديد انجام پذيرفتند كه از جمله آن ها, توجه به ساخت و مرمت اماكن خاص شيعيان بوده در اين مقاله سعي شده است جايگاه بانوان دوره صفوي در رونق بخشيدن به اماكن مذهبي شيعه نشان داده شود. البته رويكرد اصلي بحث پايتخت صفويان, اصفهان, است كه بنابر فرضيه ارائه شده, بيشترين زنان خانواده صفوي و زنان اشرف در آن ساكن بودند و خود شهر نيز حجم وسيعي از اين گونه اماكن را در خود جاي داده و تنها به صورت گذرا به برخي شهرهاي ديگر اشاره شده است. نويسنده سپس با نگاهي به انگيزه هاي ايجاد بناهاي مذهبي در شهر اصفهان, به ذكر بناهاي مذهبي در پايتخت صفوي پرداخته كه اين بناها عبارتند از: فرار امامان و امام زادگان, مساجد و مدارس در اصفهان چندين مدرسه بزرگ و معتبر وجود دارند كه توسط بانوان خير براي اشاعه فرهنگ و شعائر آيين تشيع اثني عشري ساخته شده اند كه اين مدارس عبارتند از: مدرسه جده كوچك, مدرسه جده بزرگ, مدرسه نيم آورد و مدرسه مريم بيگم.\r\n\r\nدر پايان و با توجه به اسامي بانوان سازنده بناهاي مذهبي, مي توان چنين نتيجه گرفت كه اين بانوان نه تنها از طبقه متموّل جامعه بودند, بلكه بيشتر به خاندان سلطنتي انتساب داشتند. همچنين اين بانوان اعتقاد براي رسميت يافتن تشيع در ايران به گسترش آن از راه تبليغات ديني و تربيت متخصصان مذهبي باور داشتند و در ايجاد زمينه مناسب براي اشاعه تشيع تلاش قابل ستايشي انجام دادند.
|