چکیده
|
تاريخ مدون زير سه هزار سال ايران گوياي آن است كه ضمن تفوق مردان در كل دوران ياد شده هرگاه جامعه از رونق و سياست از اعتلا برخوردار بوده, منزلت زنان بالا و هرگاه جامعه و سياست به عكس بوده, منزلت زنان پايين آمده است.\r\n\r\nنويسنده در اين مقاله نقش و موقعيت اجتماعي زنان در تاريخ ايران را بر طبق حضور آنان در زمينه هاي سياسي, فرهنگي و اقتصادي بررسي كرده و پنج دوره از تاريخ را به آنان اختصاص داده است كه عبارتند از دوره هخامنشيان تا انقراض ساسانيان, از ورود اسلام به ايران تا آغاز دوره صفويه, دوره صفويه تا سلسله قاجاريه, دوره قاجاريه و سلسله پهلوي.\r\n\r\nدر دوران هخامنشيان و ساسانيان, زنان از منزلت بالايي برخوردار بوده اند تا حدي كه در دوره ساساني به پادشاهي رسيده اند. در دوره مغول از منزلت زنان به شدت كاسته و زنان زيادي به عنوان كالا در دادوستد جنسي قرار گرفتند.\r\n\r\nزنان در دوران هخامنشي تا آخر ساسانيان معمولاً به خانه داري و تربيت كودكان مي پرداختند و از نظر اقتصادي مال چنداني نداشتند عمده حضور زنان در دوره صفويه, حضورشان در مساجد و تكيه ها و مراسم مذهبي بوده است.\r\n\r\nدر دوره قاجاريه به علت حوادث مشروط, نهضت تنباكو, جنبش بهائيت, حضور زنان در فعاليت هاي سياسي و اجتماعي افزون گرديد.\r\n\r\nدر دوره پهلوي حضور زنان در جامعه بيشتر شد و زنان به مانند مردان وارد مدارس و كارخانجات و ساير مراكز اقتصادي و اجتماعي شدند.
|