چکیده
|
در اين مقاله ابتدا مواضع و نظرات گوناگون در برابر حضور زنان در مجامع جهاني و مراكز بين المللي از جمله شركت بانوان ايراني در چنين مجامعي بررسي شده و سپس به عملكرد نظام جمهوري اسلامي ايران در اين زمينه, دستاوردها, كاستي ها و راهكارهائي براي بهره وري بيشتر پرداخته شده است.\r\n\r\nموضوعاتي از قبيل نگرش ها و رويكردهاي پس از انقلاب نسبت به مسئله فوق, ضرورت حضور در مجامع بين المللي از نظر بعضي كارشناسان, نگاه و شركت سازمان هاي غير دولتي, چگونگي حضور و ميزان تأثير گذاري زن ايراني و راهكارهاي حضور فعال مورد بازبيني قرار گرفته است.\r\n\r\nدر ادامه ميزان موفقيت ايران در ارائه الگوي زن مسلمان معاصر, پيدايش بنيادگرايي اسلامي پس از انقلاب و مهار آن از طرف غرب و بازتاب و آموزه هاي انقلاب اسلامي در اندونزي, تركيه, پاكستان, سودان, مصر و الجزاير و... بررسي شده است. در پايان به آسيب شناسي موضوع مورد نظر و ارائه راهكارها و توصيه هائي براي الگوي زن مسلمان پرداخته است.
|