چکیده
|
پژوهش حاضر به بررسي تأثير آموزش مهارت هاي ارتباطي به كارآيي خانواده مي پردازد. تا تأثير مهارت هاي ارتباطي آموخته شده را بر كارآيي خانواده تحت بررسي قرار دهد.\r\n\r\n1- فرضيه هاي پژوهش, آموزش مهارت هاي ارتباطي موجب افزايش كارآيي خانواده, حل مشكل, روشن كردن نقش هاي مربوط به زن و شوهر, آميزش عاطفي, همراهي عاطفي و نحوه كنترل رفتار دانشجويان متأهل تأثير مثبت دارد.\r\n\r\n2- روش شناسي-اين مطالعه يك پژوهش شبه آزمايشي است كه در آن از دو گروه آزمايش و گواه استفاده شده است.\r\n\r\n3- روش اجراي پژوهش-آزمودني هاي پژوهش حاضر به اين علت كه نمونه در دسترسي و همچنين نمونه داوطلب بودند, سعي در معادل سازي آن ها شد تا بتوان نتايج پژوهش را با اطمينان بيشتري به تأثيرمتغير مستقل (آموزش مهارت هاي ارتباطي) نسبت داد.\r\n\r\n4- ابزار سنجش - ابزار به كار رفته در اين پژوهش تست «سنجش خانواده» است و شش بعد از عملكرد خانواده را مشخص مي كند كه عبارتند از: حل مشكل, نقش ها, همراهي عاطفي, ارتباط, آميزش عاطفي, كنترل رفتار\r\n\r\n5-اعتبار و روايي آزمون 6- تجزيه و تحليل نتايج حاكي از اين است كه: آموزش مهارت هاي ارتباطي موجب افزايش كارآيي زوج ها, حل مشكل آن ها, نحوه ارتباط همسران, روشن كردن نقش هر يك از زن و شوهر, همراهي و آميزش عاطفي آنها, و نحوه كنترل رفتار زوج ها تأثير مي گذارد.\r\n\r\nبحث و نتيجه گيري-در اين تحقيق نقش مهارت هاي ارتباطي در كارآيي خانوادگي دانشجويان متأهل بررسي شد و نتايج نشان داد كه آموزش مهارت هاي ارتباطي باعث افزايش كارآيي خانوادگي دانشجويان متأهل شده است.
|