عنوان | اثربخشی بازی درمانی کودک محور بر خودمهارگری و بهبود رفتارهای تکانشی در کودکان تک والد |
تعداد صفحات | 13 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه سلامت روان کودک (تحول روانشناختی کودک سابق) شماره 4 پیاپی 17 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1397 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 79-67 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | خودمهارگری تهران تکانشگری کودکان تک والد بازی درمانی رفتارهای تکانشی کودکان پسر بازی درمانی کودک محور |
چکیده |
زمینه و هدف: محرومیت از پدر یا مادر یکی از شرایط خاص خانوادگی است که بهعنوان یک متغیر مهم محیطی بهطور مستقیم و غیرمستقیم میتواند اثرات ویژهای بر تحول و ابعاد مختلف رفتار کودک بهخصوص در زمینه سلامت روانی، جسمانی، و عملکرد تحصیلی داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازیدرمانی کودک محور بر خودمهارگری و بهبود رفتارهای تکانشی در کودکان تکوالد است. روش: در این پژوهش از طرح تجربی تک بررسی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش را کودکان پسر تکوالد ۱۲ – ۶ ساله خانه ایرانی مولوی مربوط به جمعیت مردمی امداد دانشجویی امام علی (ع) شهر تهران در سال 1395 تشکیل داده بود. نمونه مورد مطالعه شامل 3 کودک پسر تک والد بود که از جامعه مذکور بهصورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامه خودمهارگری کندال و ویلکاکس (1979) استفاده شد. مداخله آموزشی بازیدرمانی در 12 جلسه 45 دقیقهای با فاصله 1 هفته بین جلسات انجام شد. روش تحلیل دادهها بهصورت تحلیل نگارهای بود و برای به دست آوردن اثربخشی بازیدرمانی از فرمول درصد بهبودی استفاده شد. یافتهها: نتایج حاصل از تجزیهوتحلیل دادهها نشان داد هرچند که بازیدرمانی کودک محور بر خودمهارگری و بهبود رفتارهای تکانشی کودکان تک والد مؤثر بوده اما تأثیر آن معنادار نبوده است. نتیجه گیری: بازیدرمانی بهعنوان ارتباط بین فردی پویا بین کودک و درمانگر است که بهواسطه ایجاد فضای ارتباطی امن در اتاق بازی به کودک کمک میکند تا مهارتهای خودمهارگری خود را افزایش دهند. |
کد مقاله | 34058 |
تعداد بازدید | 282 |
|