عنوان
|
تدوین مدل ساختاری برای پیش بینی پیشرفت تحصیلی از طریق سبکهای فرزندپروری و تعامل والد فرزندی در دانشآموزان دوره متوسطه دوم شهر تهران |
تعداد صفحات
|
20 |
نویسنده
|
علی مهربان - ابوالفضل کرمی - حسن اسدزاده دهرائی - نعمت ستوده اصل |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه خانواده و پژوهش شماره 2 پیاپی 43 |
تاریخ انتشار
|
تابستان - 1398 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
26-7 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
فرزندپروری پیشرفت تحصیلی تهران فرزندپروری مقتدرانه فرزندپروری مستبدانه فرزندپروری سهل گیرانه رابطه والد فرزند دانشآموزان دبیرستانی دانشآموزان دوم دبیرستان مدل ساختاری سبک فرزندپروری
|
چکیده
|
هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری برای پیشبینی پیشرفت تحصیلی از طریق سبکهای فرزندپروری و تعامل والد- فرزندی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم بوده است. جامعه پژوهشی شامل همۀ دانش آموزان دختر و پسر پایههای دهم و یازدهم دوره متوسطه شهر تهران به تعداد 123240 نفر در سال تحصیلی 96-1395 بوده که از میان آنها 400 نفر (220 دختر و 180 پسر) با بهرهگیری از فرمول مورگان به روش نمونهگیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند و به پرسشنامه های سبکهای فرزندپروری بامریند (1973) و مقیاس رابطه والد- فرزند (فاین و همکاران، 1983) پاسخ داده اند. نتایج این پژوهش نشان داد که سبک فرزندپروری اقتداری تأثیر مستقیم مثبت و معنادار بر پیشرفت تحصیلی دارد. سبک فرزندپروری استبدادی تأثیر مستقیم منفی و معنادار بر پیشرفت تحصیلی دارد، در حالیکه سبک فرزندپروری سهل انگار تاثیر مستقیم منفی و غیرمعنادار بر پیشرفت تحصیلی دارد. همچنین، ضرایب همبستگی میان ابعاد تعامل والد- فرزند و پیشرفت تحصیلی نشان داد که عاطفه مثبت مادر، ارتباط یا گفت و شنود و همانندسازی مادر همبستگی مثبت و معنادار با پیشرفت تحصیلی دارند، در حالیکه آزردگی/سردرگمی نقش همبستگی منفی و معنادار با پیشرفت تحصیلی دارد. همچنین، عاطفه مثبت پدر، ارتباط یا گفت و شنود و مشارکت پدر، همبستگی مثبت و معنادار با پیشرفت تحصیلی دارند، اما، خشم پدر همبستگی منفی و معنادار با پیشرفت تحصیلی دارد.
|