چکیده
|
حضانت نگهداري و تربيت طفل است به گونه اي که صحت جسماني و تربيت با توجه به نيازمندي هاي حال و آينده او, و وضع و موقعيت والدين طفل تأمين گردد. مسأله حضانت و اولويت هر يک از پدر و مادر براي نگهداري و سرپرستي طفل بيشتر زماني مطرح مي گردد که آن ها از هم جدا مي شوند, مشهور فقها و به تبع آن قانون مدني ايران برآنند که مادر براي حضانت فرزند پسر تا 2 سال و براي دختر تا 7 سال شايسته تر است.\r\n\r\nنويسنده در اين مقاله سعي کرده است که بطور موجز به بررسي حقوق و تکاليف والدين در قبال فرزندان از ديدگاه قانون مدني ايران و فرانسه بپردازد. بدين منظور نويسنده در ابتدا ضمن بيان تعريفي از حضانت در حقوق ايران و فرانسه, مسأله ولايت در حضانت طفل و ولايت بر نگهداري اموال او را مطرح کرده سپس مسأله حق يا تکليف بودن حضانت والدين را در حقوق ايران و فرانسه بررسي کرده است, نويسنده در ادامه ساير فروعات مسأله مذکور را بيان کرده است که عبارتند از: امراض از حق حضانت, حق تقدم پدر و مادر در حضانت, حضانت طفل در صورت جدايي ابوين يا فوت آن ها و موانع يا موارد سقوط حق حضانت.\r\n\r\nنويسنده همچنين بعضي از مفاد اعلاميه جهاني حقوق کودک را ارزيابي کرده, در پايان پيشنهاداتي ارائه مي دهد که برخي از آن ها عبارتند از: مسئوليت والدين در زمينه پرورش قواي جسمي, ذهني و عاطفي کودکان و نوجوانان و همچنين تعليم و تربيت آنان, وظيفه دولت در تأمين هزينه هاي لازم براي تأمين امکانات رفاهي -تفريحي و آموزشي اطفال و مواردي از اين قبيل.
|