عنوان | اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر سازگاری و صمیمیت زناشویی زوجین شهر کرمان |
تعداد صفحات | 8 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه سلامت اجتماعی - دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شماره 3 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1398 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 243-236 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | روابط زوجین کرمان صمیمیت زناشویی صمیمیت زوجین طرحواره درمانی سازگاری زناشویی طرحواره درمانی گروهی |
چکیده |
زمینه و هدف: طرحواره درمانی یکی از درمان های مؤثر در زمینه روابط زوجین از قبیل سازگاری و صمیمیت زناشویی است. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر سازگاری و صمیمیت زناشویی زوجین شهر کرمان بود. روش و مواد: این پژوهش از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کرمان بودند. برای انتخاب نمونه این پژوهش از روش در دسترس استفاده شد و تعداد 60 نفر (30 زوج) انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر کدام شامل 30 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه صمیمیت زناشویی و مقیاس سازگاری زناشویی بود. برای تحلیل داده ها، آزمون تحلیل تحلیل کوواریانس چند متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS-22 به کار رفت. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن شرکت کنندگان 5/39 (1/6) سال بود که دامنه سنی از 29 تا 53 سال را شامل می شد. نمره سازگاری زناشویی در پیش آزمون گروه آزمایش از (5/6) 2/83 به (1/9) 2/96 در پس آزمون رسید ( 001/0 > P ) و نمره صمیمیت زناشویی از (2/4) 8/15 در پیش آزمون به (2/4) 1/21 در پس آزمون افزایش یافت ( 001/0 > P ). افزایش نمرات مشارکت کنندگان در هر دو متغیر مورد مطالعه، در گروه آزمایش بیشتر از گروه گواه بوده است. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که رویکرد طرحواره درمانی می تواند صمیمیت زناشویی و سازگاری زناشویی زوج ها را افزایش بخشد. |
کد مقاله | 33335 |
تعداد بازدید | 306 |
|