عنوان | رابطه بین کارایی خانواده و خودکنترلی با جهتگیری مذهبی در مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم شهر تهران |
تعداد صفحات | 13 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه پژوهش در دین و سلامت - دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شماره 3 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1397 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 33-21 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | اتیسم جهتگیری مذهبی کارایی خانواده خودکنترلی تهران جهتگیری مذهبی درونی جهتگیری مذهبی بیرونی مادران کودکان اتیستیک والدین کودکان با اختلال اتیسم جهتگیری مذهبی مادران |
چکیده |
سابقه و هدف: در ﻣﻨﺎﺑﻊ دینی خودکنترلی ﻧﻈﺎمی ﺟﺎﻣﻊ و ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد؛ و ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از ﻧﻈﺎرت ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل و همچنین نظارت ﻓﺮد ﺑﺮ اﻋﻤﺎل ﺧﻮد اﺳﺖ. از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ در آﻣﻮزهﻫﺎی اﺳﻼمی، ﺧﻮدکنترلی ﺟﺎﻳﮕﺎه ویژهیی در زندگی بشر دارد، اﻳﻦ پژوهش با هدف تبیین رابطهی بین کارایی خانواده و خودکنترلی با جهتگیری مذهبی در مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم شهر تهران در سال ۹۴-۹۵ صورت گرفته است. روش کار: این پژوهش توصیفی ازنوع همبستگی است. نمونهی مورد پژوهش شامل ١٠٠ ﻣﺎدر دارای ﮐﻮدک مبتلا به اوﺗﯿﺴﻢ شهر تهران در سال ۹۴-۹۵ است که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به ﭘﺮﺳشنامههای ﺟﻬﺖﮔﯿﺮی ﻣﺬهبی آلپورت، ﮐﺎراﯾﯽ ﺧﺎﻧﻮادﻩی ﻣﮏ ﻣﺴﺘﺮ و ﺧﻮدﮐﻨﺘﺮﻟﯽ ﺗﺎﻧﺠﯽ پاسخ دادند. دادههای جمعآوری شده با استفاده از روش آماری تحلیل رگرسیون چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد. در این پژوهش همهی موارد اخلاقی رعایت شده است. علاوهبراین، نویسندگان مقاله هیچگونه تضاد منافعی گزارش نکردهاند. یافتهها: بر اساس یافتههای بهدستآمده بین خودکنترلی و جهتگیری مذهبی و نیز بین کارایی خانواده و خودکنترلی رابطهی معناداری وجود داشت ( ۰۵/۰ p < )؛ یعنی هر چقدر خودکنترلی بیشتر بود جهتگیری مذهبی افزایش مییافت و برعکس. همچنین با افزایش کارایی خانواده، خودکنترلی نیز بیشتر میشد و برعکس ( ۰۵/۰ p < ). بین کارایی خانواده و جهتگیری مذهبی درونی و بیرونی رابطهی معناداری یافت نشد. نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر بر رابطهی بین جهتگیری مذهبی و خودکنترلی تأکید دارد. ازاینرو، پیشنهاد میشود که برنامههای پیشگیرانه، آموزش و مداخلات مذهبی و همچنین خودکنترلی بیشتر مد نظر قرار بگیرد. |
کد مقاله | 33283 |
تعداد بازدید | 221 |
|