چکیده
|
هدف از اين نوشتار, بررسي تعميم پذيري تئوري هاي توسعه, با توجه به شرايط زنان در کشورهاي در حال توسعه يا کم توسعه يافته است. براي تحقق اين هدف, ابتدا چند نظريه راجع به توسعه که در برنامه هاي توسعه ايران نيز به کار رفته, طرح مي شود و از ديدگاه جامعه شناسي زنان مورد بررسي قرار مي گيرد. نظريه هاي مذکور با نام هاي «نوسازي» «ساختگرا» و «نئوکلاسيک» بر برنامه هاي توسعه سايه افکنده اند.\r\n\r\nنويسنده در ادامه با بيان اين که هيچکدام از سه نظريه فوق با شرايط زنان در کشور ما مناسبتي ندارند, برخي از مهمترين شاخص هاي توسعه در مورد زنان در ايران را که بيانگر چگونگي عقب ماندگي زنان در اين شاخص ها مي باشد, ارائه کرده, اين شاخص ها در زمينه مسائل اجتماعي, اقتصادي و سياسي, برخي از مسائل مربوط به زنان را بررسي کرده است. در پايان مقاله نيز با جمع بندي مباحث مطروحه, مي توان گفت: نظريه هاي توسعه اي که تا کنون بر برنامه هاي عمراني کشور ما سايه افکنده اند, واقعيت هاي ملموس را در مورد زنان در نظر نگرفته و متناسب با شرايط ما نبوده اند.
|