عنوان
|
اثربخشی مداخله بین فردی فراشناختی بر آسیبهای تعاملی زوجی مردان دارای علائم شخصیت خودشیفته: پژوهش مورد منفرد |
تعداد صفحات
|
27 |
نویسنده
|
عیسی مرادی اورگانی - مریم فاتحیزاده - احمد احمدی علون آبادی - عذرا اعتمادی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه مطالعات روانشناسی بالینی - دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی - علمی پژوهشی سال 8 پیاپی 32 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1397 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
27-1 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
روابط زناشویی خودشیفتگی پژوهش مورد منفرد درمان میان فردی گروهی آسیبهای تعاملی فراشناخت درمانی شخصیت خودشیفته آسیبهای زوجی آسیبهای تعاملی زناشویی درمان بین فردی فراشناختی مرد خودشیفته
|
چکیده
|
خودشیفتگی پیامدهای منفی بینفردی زیادی دارد و رابطه زناشویی بستری مناسب برای بسیاری از این پیامدها است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر درمان بینفردی فراشناختی (MIT) بر آسیبهای تعاملی زوجی مرد خودشیفته انجام شد. در این پژوهش، از روش پژوهش مورد منفرد با طرح A-B-A استفاده شده است. بدین منظور دو زوج (4 نفر) به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای مردان پس از تعیین موقعیت خط پایه 21 جلسه مداخله صورت گرفت و همزمان همسران آنها نیز پرسشنامهها را تکمیل کردند. ابزار مورد استفاده مصاحبه نیمهساختاریافته SCID، پرسشنامه شخصیت خودشیفته NPI-40 و پرسشنامه محقق ساختهی آسیبهای تعاملی بود. بهمنظور تجزیه و تحلیل دادههای گردآوریشده، از تحلیل دیداری، شاخص روند و شاخص ثبات، درصد دادههای غیرهمپوش و درصد دادههای همپوش استفاده شد. در تحلیل دیداری نمودار دادهها، مداخله در هر چهار آزمودنی اثربخش بوده است. میانگین نمرات از 66/212، 33/224، 00/193 و 66/245 برای هر چهار آزمودنی در خط پایه به 00/101، 00/113، 66/84 و 00/115 در موقعیت مداخله رسید. درصد غیرهمپوشی دادهها (PND) در دو موقعیت خط پایه و مداخله برای چهار آزمودنی 100 درصد بود. شاخص درصد بهبودی (MPI) نیز برای هر 4 آزمودنی بالاتر از 50 درصد بود که حاکی از معناداری بالینی درمان بود. این اثربخشی در مرحله پیگیری، همچنان مشهود بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که درمان MIT به دلیل تمرکز بر خودآگاهی، چرخهها و طرح-وارههای بینفردی میتواند آسیبهای تعاملی زوجی مردان خودشیفته را کاهش دهد.
|