عنوان | ظرفیت وجودی حضرت معصومه (س) در معنابخشی مثبت به زندگی دختران ناامید از ازدواج: عصمت به مثابه ابرحیثیتی دخترانه |
تعداد صفحات | 19 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دوفصلنامه مطالعات اسلامی زنان و خانواده - جامعه الزهرا (س) - مصوب حوزوی سال 4 پیاپی 7 |
تاریخ انتشار | پاییز و زمستان - 1396 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 63-45 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | دختران مجرد دختران تجردهای ناخواسته معصومه علیها سلام نظریه کنش متقابل نمادین تجرد دختران تجرد قطعی ناامیدی آستانه حضرت معصومه (س) چارلز کولی خودآیینهسانی ناامیدی از ازدواج |
چکیده |
حضرت معصومه (س) به دلیل تجرّد قطعی ـ که در ادبیات مطالعات زنان با عنوان «ناامیدی از ازدواج» شناخته می شود ـ در میان دختران خاندان اهل بیت (ع) دختری متفاوت است. 28 سال زندگی بدون همسرِ دختری که مرقد والایش کانون خاکساری بزرگان تاریخ اسلام است، میتواند به مثابۀ الگوی «زندگی فارغ از همسر به ناچار یک زن مسلمان» در نظر گرفته شود. ازدواج، معروفی بزرگ و مستحبی مؤکّد است که بر تجرّد برتری دارد؛ امّا اگر در شرایطی غیر ارادی دختری نتوانست برای دورانی از زندگی یا تا آخر عمر ازدواج کند، آیا در سبک زندگی اسلامی، «الگویی» استاندارد و الهام بخش از تجرّد وجود دارد یا عدم ازدواج را باید مساوی با افولی همه جانبه تلقّی کرد؟ مقالۀ پیش رو با دلالت به ظرفیّتهای شخصیّتی حضرت معصومه (س)، تلاش دارد تا الگویی اسلامی را در زمینه «تجرّدهای دخترانۀ به ناچار» برجسته کند. اطلاق صفت «معصومه» به حضرت از سوی اهل بیت (ع) و تبدیل شدن آن به مهمترین دال شخصیّتی ایشان را میتوان به مثابۀ راهبردی فرهنگی برای معنابخشی به «تجرّدهای دخترانۀ به ناچار» درک کرد. به این معنا که در فرهنگ اسلامی تلقّی اصلی از دختران ناامید از ازدواج بر مدار عفّت و طهارت ایشان شکل میگیرد و نه بالعکس. این نگاه در برابر رویکرد آسیب شناسانۀ مرسومی قرار دارد که ایشان را در معرض و مستعد نابهنجاری اخلاقی و اجتماعی ارزیابی میکند. بخشهایی از نظریه کنش متقابل نمادین به ویژه مفهوم «خودآیینه سانی» چارلز کولی در چارچوب نظری مقاله به کار گرفته شده است. |
لینک دریافت مقاله |
www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1462885 |
کد مقاله | 32616 |
تعداد بازدید | 222 |
|