عنوان | اثربخشی رابطه درمانی والد کودک بر استرس والدگری مادران و پذیرش والدینی کودکان دبستانی |
تعداد صفحات | 18 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه خانواده و پژوهش شماره 4 پیاپی 41 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1397 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 120-103 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | کودکان دبستانی دانشآموزان دوره ابتدایی والدگری درمان تعامل والد کودک پذیرش والدین استرس والدگری والدگری مادران اهواز (شهرستان) |
چکیده |
پژوهش حاضر، به منظور تعیین اثربخشی رابطه درمانی والد-کودک بر کاهش استرس والدگری مادران و افزایش پذیرش والدینی کودکان دبستانی شهر اهواز انجام شده است. جامعه این پژوهش شامل همۀ مادران دانشآموزان مقطع ابتدایی ناحیه 2 اهواز در سال 1395 بودند. نمونه پژوهش (30 نفر) به صورت تصادفی از میان کسانی انتخاب شدند که به فراخوان پژوهشگر پاسخ داده بودند. در نهایت افراد به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (n = 15) و گواه (n = 15) گمارده شدند. مادران در ده جلسۀ آموزش رابطه درمانی والد-کودک بر اساس الگوی لندرث و براتون شرکت کردند، در حالی که اعضای گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکردند. داده ها در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری گردآوری شدند. برای گردآوری اطلاعات از فرم کوتاه شاخص استرس فرزندپروری و پرسشنامه طرد و پذیرش والدینی ویژه کودکان (فرم مادر) استفاده شده است. دادهها به وسیله نرم افزار SPSS و به روش تحلیل کووایانس تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها نشان دادند که مداخله رابطه درمانی والد-کودک منجر به کاهش استرس والدگری مادران و افزایش پذیرش والدگری کودکان در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه شده است. این نتایج در سطح 0/05 > p معنادار بودند. برای بررسی تداوم اثر مداخله رابطه درمانی والد- کودک دادههای مرحله پیگیری با مرحله پیشآزمون مورد مقایسه قرار گرفتند که نتایج نشان داد اثر این مداخله تا یک ماه پس از پایان جلسات رابطه درمانی والد-کودک تداوم داشته است. این نتایج نیز در سطح 0/05 > p معنادار بودند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که برنامه رابطه درمانی کودک-والد برنامهای اثربخش برای کاهش استرس والدگری و افزایش پذیرش والدینی است. |
کد مقاله | 32279 |
تعداد بازدید | 249 |
|