عنوان
|
مدلیابی ساختاری شدت اعتیاد بر اساس سلامت و حمایت خانواده اصلی با میانجی گری تمایزیافتگی خود |
تعداد صفحات
|
20 |
نویسنده
|
هما جمالی - عباس رحمتی - مسعود فضیلتپور |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه اعتیاد پژوهی - ستاد مبارزه با مواد مخدر ریاست جمهوری - علمی پژوهشی سال 12 پیاپی 46 |
تاریخ انتشار
|
تابستان - 1397 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
156-137 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
اعتیاد معتاد حمایت اجتماعی مواد مخدر سلامت خانواده حمایت اجتماعی ادراک شده تمایزیافتگی مشهد خانواده اصلی حمایت خانواده حمايت اجتماعی خانواده تمایزیافتگی خود مصرف کنندگان مواد مخدر سلامت خانواده اصلی حمایت اجتماعی ادراک شده چند بعدی سوء مصرف مواد مدلیابی ساختاری شدت اعتیاد
|
چکیده
|
هدف: هدف پژوهش حاضر مدل یابی ساختاری شدت اعتیاد بر اساس سلامت و حمایت خانواده اصلی با میانجی گری تمایزیافتگی خود در گروهی از افراد معتاد به مواد مخدر شهر مشهد بود. روش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. از 300 نفر از معتادان خودمعرف و یا ارجاع داده شده به مراکز دولتی ترک اعتیاد شهر مشهد بر اساس جدول مورگان 169 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند که 19 پرسش نامه به دلیل عدم پاسخ گویی شفاف از جریان تحلیل کنار گذاشته شدند. بنابراین تعداد 150 نفر (75 نفر مرد و 75 نفر زن) به پرسش نامه های غربال گری مصرف تنباکو، الکل و مواد اعتیادآور، سلامت خانواده اصلی، حمایت اجتماعی ادراک شده چند بعدی و تمایزیافتگی خود پاسخ دادند. یافته ها: بر اساس نتايج، سلامت خانواده اصلي و همچنين حمايت اجتماعي در سطح خانواده به طور مستقيم پيش بين منفي براي شدت اعتياد بودند (05/0 > P). تمايزيافتگي به طور مستقيم پيش بين منفي براي شدت اعتياد نبود (05/0 < P). سلامت خانواده اصلي با ميانجي گري تمايزيافتگي خود پيش بين منفي براي شدت اعتياد بود (05/0 > P). حمايت اجتماعي در سطح خانواده با ميانجي گري تمايزيافتگي خود پيش بين منفي براي شدت اعتياد نبود (05/0 < P).
نتيجه گيري: لازمه كاهش شدت اعتياد افراد ارتقاي سطح سلامت خانواده اصلي آن هاست كه اين ارتقا به افزايش ميزان تمايزيافتگي و در نتيجه كاهش شدت اعتياد منجر مي شود. به علاوه ارتقاي ميزان حمايتي كه خانواده به اين افراد عرضه كرده و آن ها نيز آن را ادراك مي كنند در كاهش شدت اعتياد موثر مي باشد.
|