عنوان | سیاست اجتماعی نامتوازن در ایران (آموزش و اشتغال زنان) |
تعداد صفحات | 25 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه جامعهپژوهی فرهنگی - پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی - علمی پژوهشی شماره 2 پیاپی 28 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1397 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 131-107 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | اشتغال زنان ایران اشتغال زنان در ایران شهروندی زنان سیاست اجتماعی آموزش زنان سیاستهای آموزشی آموزش زنان در ایران سیاستهای اشتغال سیاست اجتماعی متوازن سیاست اجتماعی زنان ناهمسانیهای سیاستگذاری سیاست اجتماعی نامتوازن |
چکیده |
سیاستهای اجتماعی متوازن در ابعاد و سطوح مختلف، تلاشی برای دستیابی به اهداف و نتایج مطلوب و همسو در سیاستگذاری است. در میان انواع گروههای ذینفع سیاستهای اجتماعی، زنان از این جهت که هم ایجادکنندگان و هم دریافتکنندگان خدمات اجتماعی هستند، اهمیت قابل توجهی دارند و سبب شده تا موضوع مستقیم و غیرمستقیم سیاستهای اجتماعی قرار گیرند. اما این سیاستها هیچگاه بدون چالش نبوده و موقعیت اجتماعی و وضعیت رفاهی آنان را متأثر ساخته است. این سیاستها از یک سو در جهت «شهروندی جنسیتی» و از سوی دیگر در جهت تحقق «شهروندی فعال» زنان بوده است. حال پرسش این است که: آیا این موقعیت شهروندی دوگانه میتواند ناشی از عدم توازن و ناهماهنگی سیاستهای اجتماعی برای زنان باشد؟ این مقاله، با اتخاذ رویکرد نهادگرایی تاریخی و با استفاده از روش تحلیل اسناد نشان خواهد داد، یکی از دلایل ناهمسانی موقعیت شهروندی زنان را بایستی در سیاستهای اجتماعی نامتوازن در دو بعد اشتغال و آموزش جستجو کرد. در حالی که، به منظور دستیابی به نتایج مطلوب سیاستگذاری، اتخاذ سیاستهایی که در تدوین و اجرا دارای انسجام و پیوستگی باشند، ضروری است. تحقق این هدف مستلزم تحول نظام نهادی، و همزمان حرکت از ترجیحات فردی سیاستگذار به سوی تصمیمگیری نهادی است. |
کد مقاله | 31623 |
تعداد بازدید | 196 |
|