عنوان | آسیبپذیری زنان در سوانح طبیعی: یک برساخته اجتماعی |
تعداد صفحات | 25 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه زن در توسعه و سیاست (پژوهش زنان سابق) شماره 3 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1397 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 481-457 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | جنسیت آسیبپذیری آسیبپذیری زنان کرمان گرگان (شهرستان) مدیریت ریسک سوانح طبیعی برساخت اجتماعی |
چکیده |
مقالة حاضر با تلفیقی از نظریه های برساخت گرایی اجتماعی و فمنیستی به بررسی کمّ و کیف آسیب پذیری زنان در سوانح طبیعی به منظور مدیریت بهینة ریسک سوانح طبیعی با هدف کاهش میزان آسیب پذیری آنان می پردازد. روش شناسی تحقیق کمی و روش آن پیمایشی بوده است که بین 768 نفر از زنان و مردان 15 تا 65 سالة دو شهر گرگان و کرمان بر اساس شیوه های نمونه گیری خوشه ای، طبقه بندی متناسب و تصادفی نظام مند انجام شده است. نتایج نشان داد که حوزه های مهم آسیب پذیری زنان در سوانح طبیعی عبارت بودند از: فقدان امنیت، فقدان اشتغال، فقدان یا ضعف آموزش در زمینة سوانح طبیعی و مشکلات فرهنگی یا انگاره های تفکر سنتی مردان درخصوص زنان و باور نداشتن به مشارکت زنان در سوانح. همچنین، دلایل مهم آسیب پذیری زنان در سوانح طبیعی، در مقایسه با مردان، عبارت بودند از: پتانسیل و زمینة آسیب پذیری بیشتر روحی و روانی زنان (به دلیل عاطفی بودن، داشتن ترس و اضطراب و ...)، شرایط اجتماعی تعریف شده برای زنان در جامعه و رعایتنکردن حقوق زنان از طرف جامعه و مسئولان، آسیب پذیری جسمانی و فیزیکی زنان و حفظ حجاب در زمان وقوع سوانح و ... . دلالت یافته ها بر آن است که سوانح طبیعی ذاتاً پدیده های اجتماعی اند و در ساختار یا نظام اجتماعی ریشه دارند. ازاینرو، آسیب پذیری زنان در سوانح طبیعی را میتوان به منزلة امری برساختی و نتیجة ساختارهای اجتماعی و نظامهای معنایی آن دانست که تفکیک نقشی زن و مرد موجب تولید و بازتولید این آسیب پذیری میشود. |
کد مقاله | 31487 |
تعداد بازدید | 198 |
|