عنوان
|
اثربخشی ارتقای کیفیت زندگی بر رضامندی زوجیت والدین دارای کودک مبتلا به دیابت نوع یک و میزان هموگلوبین گلیکوزیله کودک |
تعداد صفحات
|
11 |
نویسنده
|
بهارک بیاتی - سوگند قاسم زاده نساجی - ستوده افروز |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه توانمندسازی کودکان استثنایی - انجمن علمی کودکان استثنایی ایران سال 8 شماره 3 پیاپی 23 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1396 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
16-6 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
رضایت زناشویی زوجین رضایت زناشویی والدین دیابت نوع اول کیفیت زندگی برنامه ارتقا کیفیت زندگی زوجین بهبود کیفیت زندگی هموگلوبین گلیکوزیله
|
چکیده
|
هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی ارتقای کیفیت زندگی بر رضامندی زوجیت والدین دارای کودک مبتلا به دیابت نوع یک و میزان هموگلوبین گلیکوزیله کودک انجام شده است. روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی و با بهرهگیری از طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل است. نمونه آماری بالغ بر 30 خانواده دارای فرزند مبتلا به دیابت و کودکان آنها بودند که به روش نمونهگیری در دسترس از انجمن دیابت ایران انتخاب شده و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 2 ساعته تحت آموزش برنامه ارتقای کیفیت زندگی قرار گرفتند. بهمنظور گردآوری دادهها از پرسشنامه رضامندی زوجیت افروز (1388) و آزمایش خون کودک استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار spss و به روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره صورت پذیرفت. یافتهها: یافتهها نشان داد که میانگین پسآزمون نمرات رضامندی زوجیت در دو گروه آزمایش و کنترل با یکدیگر تفاوت معنادار داشته و میانگین نمرات گروه آزمایش بهصورت معناداری بیشتر از گروه کنترل بوده که این امر نشان میدهد برنامه ارتقای کیفیت زندگی بر رضامندی زوجیت والدین کودک مبتلا تأثیر مثبت داشته است. بیشترین و کمترین اندازه اثر مربوط به رضایت زناشویی (اندازه اثر = 74) و اوقات فراغت (اندازه اثر = 33) بوده است. میانگین پسآزمون نمرات هموگلوبین گلیکوزیله در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار نداشت بنابراین این برنامه در کاهش میزان متوسط قند سهماهه کودک تأثیری نداشته است. نتیجهگیری: این مطالعه نشان داد آموزش برنامه ارتقای کیفیت زندگی بهطور معنیداری در بالا بردن رضامندی زوجیت والدین دارای کودک مبتلابه دیابت تأثیر داشته و لذا بهمنظور ارتقای کیفیت زندگی و بهبود روابط همسران در این خانواده ها توصیه میشود لیکن با توجه به عدم تأثیر این مداخله بر متوسط قند خون کودک به نظر میرسد مداخلات آموزشی در این زمینه مؤثرتر باشد.
|