چکیده
|
يكي از شاخص هايي كه براي بررسي رفاه اقتصادي خانوارهاي كشور استفاده مي شود شاخص مصرف و درآمد در سطح خانوارهاي كشور است. در اين مقاله با توجه به آمار رسمي كشور هزينه خانوارها به دو دسته خوراكي و هزينه هاي غير خوراكي, همچنين خانوارها هم بصورت دو گروه شهري و روستايي در نظر گرفته شده است. در بخش اول در مورد مصرف كالاهاي خوراكي خانوارهاي شهري با استناد به آمار بحث شده كه اين آمار حاكي از كاهش مصرف گوشت و همچنين مصرف ميوه و سبزي در ميان خانوارهاي شهري است كه نشان دهنده مشكلات اقتصادي اين خانوارهاست.\r\n\r\nدر مورد خانوارهاي روستايي نيز هزينه واقعي كالاهاي خوراكي مانند خانوارهاي شهري سير نزولي دارد. در بخش دوم و در مورد مصرف كالاهاي غير خوراكي خانوارهاي شهري مانند پوشاك, مسكن, حمل و نقل و ساير موارد آمار حاكي از افزايش اين هزينه ها پس از سال 1368 مي باشد.\r\n\r\nدر مورد خانوارهاي روستايي نيز مخارج واقعي اين هزينه ها با وجود نوسانات فراوان و تغيير چشمگير الگوهاي مصرف روستايي افزايشي از خود نشان نمي دهد. در ادمه گرايش مصرف خانوارها از مصرف كالاهاي صنعتي به مصرف كالاهاي خدماتي مانند بهداشت و درمان, حمل و نقل, تحصيل و مانند اين ها بررسي شده است.\r\n\r\nنويسنده در پايان با بررسي وضعيت درآمدي خانوارهاي شهري ايران همچنين اوضاع اقتصادي خانوارها در سال 1380 , معتقد است رفاه اقتصادي خانوارهاي كشور در دو دهه اخير دچار افت و كاهش محسوسي بوده و آثار اين فقر و كاهش رفاه اقتصادي را در مسائل و مشكلات اقتصادي و اجتماعي مي داند.
|