عنوان | رابطه معنویتگرایی با عشقورزی و الگوی ارتباطی زوجین |
تعداد صفحات | 9 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه پرستار و پزشك در رزم - اداره بهداشت و درمان نزاجا سال 5 شماره 15 پیاپی 18 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1396 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 52-44 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | الگوهای ارتباطی زوجین عشق ورزی سبکهای عشق ورزی معنویت گرایی نگرش به عشق |
چکیده |
مقدمه: با توجه به نقش سلامت خانواده در جامعه و همچنین تأثیر الگوهای ارتباطی و سبکهای عشقورزی در سلامت خانواده، پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطهی معنویتگرایی با عشقورزی و الگوی ارتباطی زوجین انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود که به صورت مقطعی در سال 1395 انجام شد. بدین منظور از میان زوجین ناحیه 4، منطقه 20 شهر تهران، نمونهای با حجم 500 نفر (250 نفر زن، 250 نفر مرد) در مجموع، 250 زوج با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای الگوی ارتباطی زوجین (CPQ) کریستنسن و سالاوی (1984)، معنویت پارسیان و دونینیگ (2009) و نگرشهای مربوط به عشق هندریک و هندریک (1986) استفاده شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها، از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافتهها: نتایج تجزیهوتحلیل دادهها نشان داد که متغیر عشقورزی زوجین با مؤلفههای اهمیت اعتقادات معنوی، خودآگاهی، نیازهای معنوی و فعالیت معنوی به ترتیب همبستگی مستقیم در سطح معناداری (01/0) داشت. مؤلفههای معنویت از عشقورزی، پیشبینی معناداری ارائه دادند. از بین الگوهای ارتباطی، الگوی سازنده متقابل رابطه مثبت و معناداری با مؤلفههای معنویت در سطح 01/0 داشت و الگوهای کنارهگیری/ توقع، مردمتوقع/زن کنارهگیر، زن متوقع/ مرد کنارهگیر و اجتناب متقابل با مؤلفههای معنویت رابطه منفی و معناداری داشتند. نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش میتوان گفت هر چقدر اعتقادات معنوی، خودآگاهی، نیازهای معنوی و فعالیت معنوی بالاتر باشد، به دنبال آنهم عشقورزی زوجین بالاتر است و زوجین در ایجاد رابطه سازنده متقابل و کاهش رفتارهای اجتنابی ناسالم بهتر عمل میکنند. |
کد مقاله | 28587 |
تعداد بازدید | 221 |
|