عنوان
|
بررسی تطبیقی زبان جنسیت در نامههای عاشقانه چهار منظومه غنایی (ویس و رامین، خسرو و شیرین، لیلی و مجنون و شیرین و خسرو) |
تعداد صفحات
|
26 |
نویسنده
|
فرزانه امیرپور - مریم روضاتیان - حسین آقاحسینی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه جستارهای نوین ادبی (ادبیات و علوم انسانی) - دانشگاه فردوسی مشهد - علمی پژوهشی سال 49 شماره 3 پیاپی 194 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1395 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
44-19 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
ویس و رامین خسرو و شیرین زبان جنسیتی منظومه غنایی لیلی و مجنون بررسی تطبیقی ادبیات غنایی شاعران مرد نامههای عاشقانه شیرین و خسرو
|
چکیده
|
کی از مباحث مهم در بررسی زبان شعر، رابطة جنسیت با زبان اثر است. برخی پژوهشگران معتقدند میان زبان و نوشتار زنانه و مردانه، تفاوت وجود دارد. در این مقاله، با استفاده از دیدگاه های زبان شناسی به ویژه نظریة رابین لیکاف، میزان توانمندی شاعران مرد در بازنمایی زبان جنسیت و ایجاد زبانی متناسب با جنسیت شخصیت های زن و مردی که نامه های عاشقانة چهار منظومۀ غنایی از زبان آن ها سروده شده است، تحلیل و تبیین شده است. برای این منظور، زبان نامه های عاشقانه بر اساس مباحثی از علم معانی، چون جملات خبری، امری، پرسشی، قسم، دعا و منادا، تقیید و اطلاق بررسی شد. یافته ها نشان می دهد در نامههای دو منظومة «ویس و رامین» فخرالدین اسعد گرگانی و «شیرین و خسرو» امیر خسرو دهلوی، زبان نامه ها متناسب با جنسیت شخصیت های زن و مردی است که نامه ها از زبان آن ها بیان می شود؛ اما در نامه های خسرو و شیرین و لیلی و مجنون نظامی، زبان شخصیت ها تحت تأثیر جنسیت شاعر است. به نظر می رسد دیدگاه شخصی نظامی به شخصیت زن و موقعیت اجتماعی زنان دو منظومه از عوامل مؤثر در این زمینه بوده است.
|