عنوان | رابطه خودكارآمدي والديني و خودبخشايشگري با تعامل مادر كودك در مادران داراي فرزند كم توان ذهنی |
تعداد صفحات | 11 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه توانمندسازی کودکان استثنایی - انجمن علمی کودکان استثنایی ایران سال 8 پیاپی 22 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1396 |
محدوده صفحات | 36-26 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | کم توان ذهنی رابطه مادر کودک مادران کودکان کم توان ذهنی کودکان کم توان ذهنی خودبخشایشگری خودکارآمدی والدینی |
چکیده |
هدف: هدف پژوهش حاضر، رابطه خودكارآمدي والديني و خودبخشايشگري با تعامل مادر- كودك در مادران داراي فرزند كم توان ذهني بود. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه مادران داراي كودك كم توان ذهني مراجعه كننده به مؤسسات نگهداري اين كودكان در شهر تبريز تشکيل میدادند كه از اين تعداد 110 نفر به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از مقياس ارزيابي مادر- كودك (رابرت، 1961)، مقياس خودكارآمدي والديني (دومكا و همكاران، 1996) و پرسشنامه خودبخشايشگري (ول و همكاران، 2008) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با روش ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون انجام گرفت. يافته ها: نتايج نشان دادند بين پذيرندگي فرزند و خودكارآمدي والديني و احساسات و كنشها و باورهاي خودبخشايشگري رابطه مثبت (مستقيم) و معناداري وجود دارد. همچنين بين بيش حمايتگري، سهل گيري افراطي و طرد فرزند با خودكارآمدي والديني و خودبخشايشگري رابطه منفي (معكوس) و معناداري وجود دارد. از طرفي نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد كه خودكارآمدي والديني و مؤلفه احساسات و كنشهاي خودبخشايشگري ميتوانند تغييرات تعامل مادر- كودك را در مادران داراي فرزند كم توان ذهني پيش بيني كنند. نتيجه گيري: با توجه به اينكه تقويت خودكارآمدي والديني و خودبخشايشگري منجر به افزايش تعامل مادر و كودك در فرزندان كم توان ذهني ميشود، برنامه ريزي جهت افزايش خودكارآمدي و خودبخشايشگري به مادران كودكان كم توان ذهني ميتواند منجر به افزايش تعاملات بين مادر و كودك گردد. |
کد مقاله | 28140 |
تعداد بازدید | 448 |
|