عنوان
|
نقش واسطهای باورهای هوشی در تأثیر الگوهای ارتباطی خانواده بر خودناتوانسازی تحصیلی دانشآموزان دبیرستان |
تعداد صفحات
|
22 |
نویسنده
|
فریبرز نیکدل - زهرا کوهستانی |
مشخصات نشریه
|
دوفصلنامه رویکردهای نوین آموزشی (پژوهشهای تربیتی روانشناختی سابق) - دانشگاه اصفهان - علمی پژوهشی سال 12 شماره 1 پیاپی 25 |
تاریخ انتشار
|
بهار و تابستان - 1396 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
151-130 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
خودناتوانسازی خودناتوانسازی تحصیلی باورهای هوشی دانشآموزان دبیرستانی الگوی ارتباطی خانواده
|
چکیده
|
خودناتوانسازی پیامدهای زیادی دارد و اثرات نامطلوبی بر نظام آموزشی هر کشوری وارد میکند. هدف این پژوهش، بررسی اثر واسطهای باورهای هوشی در رابطة الگوهای ارتباطی خانواده (متغیر پیش بین) و خودناتوانسازی تحصیلی (متغیر ملاک) دانشآموزان دختر و پسر دبیرستانهای شهر شیراز است. با این هدف، 400 دانشآموز با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای تصادفی انتخاب شده اند و پرسشنامة الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی، 1994)، مقیاس خودناتوانسازی (رادوالت و جونز، 1982) و مقیاس باورهای هوشی (دوپیرات و مارینه، 2005) را تکمیل کرده اند. دادهها با استفاده از رگرسیون چندگانه به شیوة همزمان و بر اساس روش بارون و کنی (1986) تجزیه و تحلیل شده اند. یافتهها نشان میدهد که جهتگیری گفتوشنود به صورت منفی (15/0- = β ، P < /006 ) و جهتگیری همنوایی به صورت مثبت (18/0 = β ، P < /001 ) بر خودناتوانسازی اثر مستقیم دارند. همچنین جهت گیری گفت وشنود از طریق واسطه گری باورهای هوشی افزایشی و جهت گیری همنوایی از طریق واسطه گری باورهای هوشی ذاتی بر خودناتوان سازی اثر غیرمستقیم دارند. باورهای هوشی ذاتی به صورت منفی و باورهای هوشی افزایشی به صورت مثبت خودناتوان سازی را پیش بینی میکنند. باورهای هوشی نقش واسطهای در این میان ایفا میکند؛ اما علاوه بر الگوهای ارتباطی خانواده، احتمالاً عوامل دیگری مانند عوامل مربوط به مدرسه و معلمان نیز بر باورهای هوشی تأثیر دارند.
|