عنوان
|
پیش بینی کنش اجرایی برنامهریزی و خودمهارگری در کودکان دارای اختلال کمبود توجه فزون کنشی بر اساس سبکهای والدگری |
تعداد صفحات
|
16 |
نویسنده
|
الهه صفائیان - حمید علیزاده - نورعلی فرخی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه علوم روانشناختی (مصوب وزارت علوم) پیاپی 63 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 2017 - 1396 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
385-370 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
برنامهریزی خودمهارگری سبک والدگری اختلال بیش فعالی کم توجهی ابعاد فرزندپروری دانشآموزان دبیرستانی کودکان دارای فزون کنشی/ نارسایی توجه سبک فرزندپروری کنش اجرایی
|
چکیده
|
یکی از مهمترین نواقص کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه/ فزونکنشی، برهم خوردن کنشهای اجرایی روانشناختی است. همچنین بحث کردن در مورد مشکلات کودکان بدون درنظر گرفتن نگرشها، سبکهای رفتاری و تربیتی والدین تقریباً ناممکن است. اگرچه، روانشناسان و نظریهپردازان بر نقش والدین و سبکهای والدگری تأکید میکنند، کمبود پژوهش در مورد سبکهای والدگری و آسیبشناسی روانی کودک قابل ملاحظه است. لذا، هدف این پژوهش، بررسی رابطۀ سبکهای والدگری و کنش اجرایی (برنامهریزی- سازماندهی) و خودمهارگری در کودکان دارای اختلال کمبود توجه/ فزون کنشی بود. طرح پژوهش، همبستگی و از نوع پیشبینی (رگرسیون) بود. جامعۀ آماری پژوهش کلیۀ دانشآموزان دبستانی بودند، که به کلینیک اعصاب و روان آتیه مراجعه کرده بودند. نمونه پژوهش شامل 50 دانشآموز دبستانی (15 دختر و 35 پسر) دارای اختلال کمبود توجه/فزونکنشی بودند. بهمنظور تشخیص اختلال کمبود توجه/ فزونکنشی، از راهنمای DSM-5 توسط روانپزشک، و سیاهه رفتاری کودک (CBCL) (آخنباخ، 1991) استفاده شد. ابزارها و مواد دیگر پژوهش شامل آزمون بررسی یکپارچه کنشوری دیداری شنیداری IVA+PLUS ) ) (استنفورد و ترنر، 2001)، مقیاس تجدیدنظر شدۀ هوشی وکسلر کودکان (WISC-R) (وکسلر، 1974)، پرسشنامۀ سبکها و ابعاد فرزندپروري PSDQ)) (رابينسون، ماندلکو، السن وهارت، 2000)، آزمون سیستم ارزیابی شناختی (CAS) (ناگلیری و داس، 1997) و مقیاس اندازه گیری خودمهارگری (SCRS) (کندال و ویلکاکس، 1979) بود. فرضیهها با استفاده از تحلیل رگرسیون همزمان بررسی شدند. یافتهها نشان داد که از بین سبکهای والدگری مادر، تنها سبک مقتدرانه سهم معناداری در پیشبینی متغیر کنش اجرایی دارد (01/0 < p ). همچنین از بین انواع سبکهای والدگری مادر، تنها سبک سهلگیرانه سهم معناداری در پیشبینی متغیر خودمهارگری دارد ( 05/0 < p ). سبکهای والدگری پدر سهم معناداری در پیشبینی متغیرهای کنشهای اجرایی و خودمهارگری ندارند. بر این اساس، کودکان دارای اختلال کمبود توجه/ فزونکنشی که مادران آنها بیشتر مقتدرانه عمل کرده بودند، در کنشهای اجرایی، کنشوری بهتری داشتند. همچنین کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه فزونکنشی که مادران آنها سهلگیرانهتر عمل کرده بودند، خودمهارگری بیشتری داشتند.
|