عنوان | سالخوردگي جمعيت: يك مسئله اجتماعي جمعيتي |
تعداد صفحات | 23 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه مطالعات راهبردی زنان (کتاب زنان سابق) پیاپی 73 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1395 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 175-153 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | سالخوردگی جمعیت بازنشستگی سالخوردگی فردی سن بازنشستگی جمعیت 60 ساله و بیشتر آستانه سالخوردگی |
چکیده |
سالخوردگي جمعيت پديده اي جديد در بسياري از كشورهاي جهان است، هر چند كه بين مناطق مختلف جهان در اين زمينه تفاوت هايي وجود دارد. به طوري كه شديدترين ميزان كاهش باروري و سريع ترين نرخ هاي سالخوردگي جمعيت در كشورهاي در حال توسعه در حال رخ دادن است. در ايران نيز كاهش چشمگير نرخ باروري در دهه ي هفتاد و تداوم و تشديد آن در دهه ي هشتاد تركيب سني جمعيت را در آينده ي نزديك سالخورده مي كند. سرعت و شدت زياد كاهش باروري در ايران با شيب تندتري از ساير كشورها مشاهده مي شود. در ايران، در سال 1394 حدود 10 درصد جمعيت بالاي 60 سال سن داشته اند. در 35 سال آينده يعني سال 1429، درصد سالخوردگي جمعيت ايران به 33 درصد افزايش خواهد يافت. آنچه اين روند را در ايران مسئله آميز مي كند، نبود يك سياست جامع جمعيتي و سند سالمندي است. اكنون نيز در صورت بي توجهي و سهل انگاري و فقدان برنامه ريزي، در آينده ي نزديك نيز با مشكلات انبوه جمعيت سالخوردگان به ويژه زنان مواجه خواهيم شد. در اين مقاله تلاش مي شـود پديده ي سالخوردگي در ايران در ابعاد مختلف مورد بررسي قرار گيرد. در ادامه، براي درك صحيح و درست از نگراني هاي موجود ميان كارشناسان در خصوص سياست گذاري و اجراي سياست هاي جمعيتي، پس از مرور مهم ترين مطالعات انجام شده در زمينه ي سالخوردگي جمعيت، به ابعاد و شاخص هاي سالخوردگي جمعيت اشاره مي شود. |
کد مقاله | 26542 |
تعداد بازدید | 318 |
|