عنوان | زنانگی و تأنیث در هستیشناسی ابن عربی |
تعداد صفحات | 21 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دوفصلنامه ادیان و عرفان - دانشگاه تهران - علمی پژوهشی سال 49 شماره 1 |
تاریخ انتشار | بهار و تابستان - 1395 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 143-123 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | جنسیت زنانگی زن از دیدگاه ابن عربی مردانگی ابن عربی هستیشناسی عرفانی تأنیث ذات الهی صفات الهی |
چکیده |
اندیشمندان و محققان بسیاری دربارة جایگاه و اهمیت زن در نظام عرفانی ابن عربی به تحقیق و تفحص پرداخته اند؛ چنانکه گویی وی زنانگی را همچون تعینی ثابت و پایدار از جنسیت می نگرد. اما تحقیق و تفحص در آثار ابن عربی، به ویژه «فتوحات المکیه» و «فصوص الحکم»، نشان میدهد که وی، زنانگی را تنها به عنوان صورت و تعینی از جنسیت در تمیز از مردانگی نمی نگرد، بلکه آن را در گستره ای وسیع در تبیین خداشناسی، جهانشناسی و انسان شناسی عرفانی خویش به کار میبرد، تا جایی که وی ذات الهی و برخی از صفات او مانند قدرت و اراده را مؤنث دانسته و گاه آن را در مقامی برتر و بالاتر از مردانگی نشانده است. تحقیق حاضر نشان می دهد که تأنیث به معانی منفعل بودن، اثرپذیری و مادری، در هستی شناسی عرفانی ابن عربی به کار رفته و در هر کاربرد وجهی از وجوه گوناگون هستی را به نمایش گذاشته است. تأنیث چنان در تار و پود هستی شناسی عرفانی ابن عربی تنیده شده است که بدون آن نمیتوان نظام اندیشگی او را واجد انسجام لازم دانست. همچنین میتوان اینگونه برداشت کرد که ابن عربی جنسیت را امری نسبی تلقی کرده و موجودات را دارای دو بعد زنانگی و مردانگی میدانسته است که در موقعیتهای مختلف یکی از جنسیتها را از خود نشان میدهند. |
کد مقاله | 26153 |
تعداد بازدید | 473 |
|