عنوان | تنبیه کودک از نگاه فریقین |
تعداد صفحات | 28 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دوفصلنامه مطالعات فقه تربیتی (راه تربیت سابق) - جامعه المصطفی العالمیه سال 1 شماره 2 |
تاریخ انتشار | پاییز و زمستان - 1393 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 154-127 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | تربیت کودک تنبیه کودکان توسط والدین تأدیب فرزند تأدیب تنبیه بدنی فریقین تنبیه کودک |
چکیده |
تنبیه از جمله مسائل مهم در تعلیم و تربیت کودکان است، که در ادوار تاریخ بشر به شکلی مورد پذیرش و یا نکوهش قرار گرفته است. در مورد ضرورت، چگونگی و کیفیت تنبیه در اصلاحِ رفتار، آرا و نظریات مختلفی وجود دارد؛ در این بین، شناخت دیدگاه فریقین، میتواند علاوه بر انتخاب فرایند تربیتی صحیح وکامل، گامی مؤثر در وضع قوانین مناسب باشد. از نگاه فریقین، اصل بر عدم جواز تنبیه بدنی است و فقط در شرایط خاصی جایز است؛ از جمله: 1. در صورت عدم تأثیر سایر مراحل تعلیم و تربیت؛ 2. به منظور تربیت و به مصلحت کودک باشد؛ 3. کودک هنگام تنبیه حداکثر ده سال داشته باشد؛ 4. ضربات باید با نرمی و در عضوهای غیر حساس زده شود؛ 5. فقط ولیّ شرعی کودک و مأذون از طرف او حق تنبیه را دارد. |
کد مقاله | 23122 |
تعداد بازدید | 277 |
|