عنوان | قتل عام تمام عیار: کاهش جمعیت ایران |
تعداد صفحات | 13 |
نویسنده |
|
مترجم |
|
مشخصات نشریه | مطالعات تاریخی - موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی - علمی تخصّصی پیاپی 44 |
تاریخ انتشار | بهار - 1393 |
محدوده صفحات | 23-11 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | جمعیت کاهش جمعیت ایران جمعیت ایرانی قحطی |
چکیده |
ايــن مقاله برای بــرآورد تلفات قحطی، جمعيت ايران را قبــل و بعد از قحطی با هم قياس می كند. نخســتين سرشماری جمعيت ايران در 1956 ، 35 سال بعد از آغاز حكومت پهلوی صورت گرفت. در نبود ارقام آماری در ســالهای قبل از اين تاريخ، می بايد بر تخمين های افــراد معاصر آن دوره، اعم از خارجی و ايرانی، گزارش های ديپلماتيك، و مقالات بســيار معدود پژوهشــی تكيه كرد كه تلاش داشته اند جمعيت كشور در دو دهه نخست قرن بيستم را تخميــن بزنند. اين فصل نخســت به مرور و نقد اين مطالعــات متأخر، از جمله افزايش شهرنشــينی و افزايش مهاجرت به كشورهای همســايه و فراتر خواهد پرداخت كه كاملا با گمانه های حاكی از يك جمعيت كمابيش ثابت در تناقض هستند و نيز اين كه جمعيت ايران در 1910 بســيار بيشتر از رقم مورد نظر اين مطالعات بوده است. قطعا شايان توجه است كه اين نتايج برای مدت ها مورد نقد و چالش واقع نشــده اســت. اين مقاله سپس با استفاده از ارقام جمعيتی كه در اســناد وزارت خارجه ايالات متحده و منابع آمريكايی ذكر شده، ميزان تلفات ايران را در اثر قحطی و مرض در جنگ جهانی اول درمی يابد. اين نتايج نشان می دهند در نگاهی محافظه كارانه بين 8 تا 10 ميليون ايرانی، و شــايد بيشــتر، در طول قحطی جان باخته اند. قحطی 1917-1919 احتمالاً بزرگترين فاجعه تاريخ ايران و شــايد بزرگترين قتل عام قرن بيستم است. اين كه اين امر نزديك به يك قرن مكتوم مانده است آدمی را بدگمان می كند كه فجايع پنهان ديگری نيز هست كه هنوز كشف نشده است. |
کد مقاله | 22720 |
تعداد بازدید | 193 |
|