عنوان
|
مطالعه تطبیقی محدوده استیذان زوجه برای خروج از منزل در فقه فریقین |
تعداد صفحات
|
18 |
نویسنده
|
عبدالرسول احمدیان - محمدمهدی احمدی - احمد مرادخانی - حسن عابدیان کلخوران |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه پژوهشهای فقه و حقوق اسلامی (فقه و مبانی حقوق اسلامی سابق) - دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل سال 12 شماره 1 پیاپی 42 |
تاریخ انتشار
|
زمستان - 1394 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
28-11 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
خروج زن از منزل اذن اذن شوهر در خروج زن از منزل اذن زوج فقه فریقین نشوز زوجه بررسی تطبیقی تمکین زوجه
|
چکیده
|
یکی از این حقوق زوجین، حق تمکین است و یکی از مصادیق تمکین این است که زن از منزل بدون اذن شوهر خارج نشود. همهی فقهای اسلامی معتقدند که خروج از منزلِ شوهر بدون اذن او «نُشوز» محسوب میشود. دربارهی محدودهی استیذان زوجه در فقه امامیه چند قول بیان شده است: گروهی از فقها، استیذان از زوج را بهطور مطلق واجب میدانند؛ گروه دوم، استیذان را مقید به قید منافات نداشتن با حق زوج در استمتاع تام از زوجه میدانند. مذاهب اهل سنت نیز دو دسته تقسیم شدهاند. از تطبیق نظرهای فقهای شیعه و اهل سنت دریافتیم که بیشتر فقهای امامیه و در میان مذاهب اهل سنت بیشتر فقهای مذاهب شافعی، مالکی و حنبلی، قائل به استیذان مطلق بوده و معتقدند، زوجه فقط در موارد ضرورت میتواند بدون اذن شوهر از منزل خارج شود. در مقابل، برخی فقهای شیعه و از میان مذاهب اهل سنت، مذهب حنفیه قائل به استیذان مقید هستندو استیذان را در مواقعی که با حق استمتاع منافات داشته باشد، واجب میدانند؛ البته غالبِ مردان در فحوا، به خروجهای متـداول روزانه راضی میباشند. بعد از مقایسهی استدلالهای بیانشده از سوی طرفین، به این نتیجه رسیدیم که قول احتیاج به استیذان مطلق، قویتر بوده و دلایلِ آن تمامتر است.
|