عنوان
|
اثربخشی درمان کوتاه مدت راه حل محور بر فرسودگی زناشويی و ميل به طلاق در زنان متأهل |
تعداد صفحات
|
12 |
نویسنده
|
علی محمد نظری - محسن رسولی - رضا داورنیا - امین حسینی - محسن بابایی گرمخانی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه روان پرستاري - انجمن علمي پرستاري ايران شماره 3 پیاپی 11 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1394 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
54-43 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
زنان متأهل گرایش به طلاق فرسودگی زناشویی رویکرد زوج درمانی کوتاه مدت راه حل محور
|
چکیده
|
مقدمه: فرسودگی زناشويی يکی از مشکلاتی است که به دليل اثرات نامطلوب و مخرب بر سيستم زوجی و ايجاد فاصله روانی- عاطفی در زوجين از دلايل اصلی طلاق عاطفی بوده و در صورت عدم درمان، زمينه را برای طلاق رسمی زوجين آماده می کند. درمان کوتاه مدت راه حل محور يک رويکرد پست مدرن در حيطه زوج درمانی و خانواده درمانی است که بر يافتن راه حل ها توسط مراجع با مشارکت درمانگر تأکيد دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارآيی درمان کوتاه مدت راه حل محور بر فرسودگی زناشويی و ميل به طلاق در زنان متاهل انجام شد. روش ها: طرح پژوهش از نوع نيمه تجربی است و به شيوه پيش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد می باشد. جامعه اين پژوهش متشکل از کليه زنان متأهلی بودند که به دليل مشکلات و تعارضات زناشويی به سرای سلامت گلها واقع در منطقه 6 شهرداری تهران در نيمه دوم سال 1392 مراجعه نموده اند. در اين پژوهش از شيوه نمونه گيری در دسترس استفاده شد. بدين صورت که 30 نفر از زنانی که واجد شرايط شرکت در جلسات بوده و بالاترين نمرات را در پرسشنامه های پژوهش کسب کرده بودند، انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد (هرگروه 15 نفر) جايگزين شدند. ابزار گردآوری داده ها در اين پژوهش، پرسشنامه فرسودگی زناشويی پاينز (Couple Burnout Measure) 1996 و مقياس ميل به طلاق روزولت، جانسون و مورو (Divorce Tendency Scale) 1986 بود که توسط آزمودنيها در مرحله پيش آزمون تکميل شد. سپس گروه مداخله به مدت 7 جلسه دو ساعته به شيوه گروهی و گام به گام و با توالی هر هفته يک جلسه در معرض درمان کوتاه مدت راه حل محور قرار گرفتند اما برای گروه شاهد مداخله ای ارايه نشد. داده های اين پژوهش با استفاده از روشهای آمار توصيفی و توسط آزمون تحليل کوواريانس چند متغيره (MANCOVA) در نرم افزار SPSS v.20 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار نمرات فرسودگی زناشويی و ميل به طلاق گروه مداخله در مرحله پيش آزمون به ترتيب 04/20 ± 6/113 و 12/31 ± 53/126 و در مرحله پس آزمون 69/21 ± 6/94 و 15/22 ± 6/102 بود. در گروه شاهد نيز ميانگين و انحراف معيار فرسودگی زناشويی و ميل به طلاق قبل از مداخله به ترتيب 68/16 ± 53/108 و 21/27 ± 46/106 و بعد از مداخله \r\n1/18 ± 93/108 و 16/28 ± 93/106بود. نتايج تحليل کواريانس چند متغيره بيانگر کاهش فرسودگی زناشويی و ميل به طلاق در زنان گروه مداخله پس از انجام مداخله کوتاه مدت راه حل محور بود (P = 0/000). نتيجه گيری: با توجه به يافته های اين پژوهش می توان نتيجه گرفت که درمان کوتاه مدت راه حل محور توانسته بر کاهش فرسودگی زناشويی و ميل به طلاق در زنان متأهل مؤثر واقع شود. مشاوران و درمانگران خانواده می توانند از يافته های پژوهش حاضر در راستای مداخلات بالينی و درمانی استفاده کرده و از اين رويکرد درمانی کوتاه مدت، کاربردی و مؤثر در جهت حل تعارضات و کمک به بهبود روابط زناشويی افراد بهره ببرند.
|