عنوان | اثربخشي خانواده درماني شناختی رفتاري بر اختلال شخصيت خودشيفته: مطالعه موردي |
تعداد صفحات | 16 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه رويش روانشناسي - انجمن روانشناسي باليني كودك و نوجوان سال 4 شماره 1 پیاپی 10 |
تاریخ انتشار | بهار - 1394 |
درجه علمی | علمی - ترویجی |
محدوده صفحات | 40-25 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | مطالعه موردی خانواده درمانی شناختی رفتاری اختلال شخصیت خودشیفته |
چکیده |
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان شناختی رفتاری بر اختلال شخصیت خودشیفته است. روش پژوهش، تک موردی است و داده ها از طریق مصاحبۀ بالینی و مداخلات صورت گرفته در جلسات درمانی گردآوری شده اند. در این پژوهش مرد 55 سالۀ مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته با روش شناختی رفتاری، درمان شده است. فرضیۀ اصلی پژوهش عبارت بود از اینکه استفاده از روشهای شناختی رفتاری خانواده در بهبود و کاهش علائم اختلال شخصیت خودشیفته مؤثر است. فرایند درمان طی سی جلسه انجام پذیرفت. در جلسات درمانی از روشهایی چون حل مسئله،\r\nخودبازبینی، مثبت نگری و بازسازی شناختی استفاده شد. یافته ها حاکی از آن بود که بعد از گذشت 30 جلسه از درمان، کاهش محسوس علائم اختلال شخصیت خودشیفته با توجه به معیارهای تشخیصی انجمن روان پزشکی آمریکا (2013) به چشم می خورد. نتایج به دست آمده همۀ فرضیه های پژوهش را تأیید کرد و نشان داد از آنجا که رویکرد\r\nخانواده درمانی شناختی رفتاری بر این موضوع تأکید می ورزد که اعضای خانواده به طور همزمان بر یکدیگر تأثیر می گذارند و از هم تأثیر می پذیرند، رفتار یک عضو خانواده، رفتارها، شناخت ها و هیجانهای دیگر اعضای خانواده را تحت تأثیر خود قرار می دهد. براساس نتایج این مطالعه کاربرد روشهای شناختی رفتاری خانواده در بهبود و کاهش علائم اختلال خودشیفته مؤثر است. مقایسۀ این یافته ها با یافته های دیگر پژوهش در پایان مورد بحث قرار گرفته است. |
کد مقاله | 20715 |
تعداد بازدید | 527 |
|