عنوان | مقايسه تطبيقي حضانت در حقوق ايران فقه اسلامي و كنوانسيون رفع تبعيض عليه زنان |
تعداد صفحات | 0 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه زن و مطالعات خانواده - مصوب دانشگاه آزاد سال 6 پیاپی 22 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1392 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | حضانت در حقوق ایران فقه امامیه کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان بررسی تطبیقی حضانت پس از انحلال نکاح حضانت حق یا تکلیف؟ |
چکیده |
حضانت نوعي ولايت و سلطنت برحفظ و نگهداري و تربيت كودك و مجنون است.زماني كه پدر و مادر كودك از هم جدا مي شوند مساله حضانت و اولويت هر يك از آنها براي نگهداري و سرپرستي فرزند مطرح مي شود.آرای فقها در مورد صلاحيت هر يك از پدر و مادر در سنين كودكي مختلف است، مشهور فقها بر آنند كه مادر براي حضانت از فرزند تا دوسال و چنانچه دختر باشد تا هفت سال شايسته تر است. قانون مدني هرچند در گذشته از نظر مشهور تبعيت مي نمود ولي با تغيير آن امروزه حضانت از فرزند چه پسر باشد چه دختر تا سن هفت سالگي با مادر است. طبق كنوانسيون رفع تبعيض عليه زنان كه در سال 1979 ميلادي جهت دفاع از حقوق زنان تصويب گرديد، هرگونه قانون،رويه ي عملي، فرهنگ و سنن رايج كه به تساوي زن و مرد در تمامي زمينه هاي سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي لطمه وارد نمايد، تبعيض محسوب مي گردد. به نظر مي رسد بند دوم ماده 5 اين كنوانسيون از اين حيث که مسؤوليت مشترک زنان و مردان را در امر تربيت و پرورش کودکان مطرح مى سازد مغايرتي با حقوق ما از حيث حضانت نداشته باشد. در اين مقال ضمن بررسي حضانت در حقوق ايران و فقه اسلامي و بررسي آن در كنوانسيون رفع تبعيض عليه زنان به اين نتيجه رسيديم كه در حقوق ايران در صورت جدايي زوجين، زوجه تا 7 سالگي فرزندش، حق حضانت خواهد داشت.كه، اين مورد، با توجه به مفهوم بند دوم ماده 5 كنوانسيون رفع تبعيض عليه زنان نوعي تبعيض به حساب مي آيد. |
کد مقاله | 20601 |
تعداد بازدید | 551 |
|