عنوان | نقش ميانجي گري تمایزیافتگی خود در رابطه با الگوهاي ارتباطي خانواده و سلامت روان |
تعداد صفحات | 19 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه فرهنگی تربیتی زنان و خانواده (فرهنگی - دفاعی زنان و خانواده سابق) سال 8 پیاپی 26 |
تاریخ انتشار | بهار - 1393 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 83-65 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | تمایزیافتگی خود سلامت روانی الگوی ارتباطی خانواده |
چکیده |
پژوهش حاضر، نقش ميانجي گري تمایزیافتگی خود در رابطه با الگوهاي ارتباطي خانواده و سلامت روان را مورد بررسی قرار میدهد. شرکت کنندگان در پژوهش شامل 384 نفر از دانشجويان دانشگاه شيراز بودند که به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحلهای تصادفي انتخاب شدند. بهمنظور گردآوري اطلاعات از فرم کوتاه پرسشنامه تمايزيافتگي خود (دريک، 2011)، پرسشنامه تجديدنظر شده الگوهاي ارتباطي خانواده (فيتزپاتريک و ريچي، 1997) و پرسشنامه سلامت عمومي (گلدبرگ و هيلر، 1979) استفاده شد. نتايج تحليل مسير مبتني بر روش بارون و کني (1986)، نشان داد: گفتوشنود بهواسطه جايگاه من ( 001/0 P < ، 25/0 = β )، ميتواند سلامت روان را پيش بيني نمايد و همنوايي بهواسطه هم آميختگي با ديگران ( 001/0 P < ، 15/0 = β)، برش هيجاني ( 001/0 P < ، 19/0 = β) و واکنش پذيري هيجاني\r\n ( 05/0 P < ، 10/0 = β ) قادر به پيشبيني سلامت روان است. درمجموع يافته ها بيانگر آن بود که تمايزيافتگي خود، در رابطه با الگوهاي ارتباطي خانواده و سلامت روان، نقش واسطه اي کامل را ايفا ميکند. پس از بحث در مورد يافته ها، محدوديت پژوهش و پيشنهاد جهت هدايت پژوهش هاي آتي، ارائه شده است. |
کد مقاله | 20375 |
تعداد بازدید | 626 |
|