عنوان
|
شروط ضمن عقد نکاح، بررسی و مقارنه مواردی از آن در فقه امامیه و اهل سنت |
تعداد صفحات
|
29 |
نویسنده
|
فاطمه میرشمسی |
مشخصات نشریه
|
دوفصلنامه مبانی فقهی حقوق اسلامی (پژوهشنامه فقه و حقوق اسلامي سابق)- دانشگاه آزاد اسلامي، واحد علوم و تحقيقات - مصوب دانشگاه آزاد سال 1 شماره 1 |
تاریخ انتشار
|
تابستان - 1387 |
محدوده صفحات
|
189-161 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
فقه امامیه فقه اهل سنت تفویض شرط خلاف مقتضای عقد شروط ضمن عقد نکاح شرط فعل شرط وکالت تخییر طلاق
|
چکیده
|
شرط ضمن عقد همان الزام و التزام است، به این معنی که هر یک از طرفین عقد میتوانند وصف خاص، فعل یا ترک عمل و یا نتیجه دیگری را در ضمن عقد از طرف مقابل بخواهد، شروط ضمن عقد در یک تقسیمبندی به صحیح و باطل تقسیم میشود، شرط صحیح آن شرطی است که شرایط عمومی صحت شرط را داشته باشد، در غیر این صورت باطل است؛ شرط باطل گاهی مبطل عقد است و آن زمانی است که موجب از دست رفتن یکی از ارکان با شرایط عمومی صحت عقد شود، مثل اینکه مجهول و یا خلاف متقضای ذات عقد باشد، شروط صحیح را میتوان سه گونه دانست، شرط صفت، شرط فعل، شرط نتیجه.\r\nچنانچه یکی از زوجین وصف خاصی را از طرف مقابل در عقد نکاح خواسته باشد، در صورت کشف خلاف، مشروطهله حق فسخ دارد، این نوعی تدلیس است که موجب حق خیار میشود؛ با شرط نتیجه زوجه میتواند وکیل و وکیل در توکیل طلاق خودش باشد، این شرط، عقد وکالت را لزوم حکمی میدهد و نوعی وکالت بلاعزل است. زن میتواند با شرط فعل برخی از حقوق زوج را اسقاط و یا دامنه سلطنت او را نسبت به خود محدود کند. شرط خیار در عقد نکاح جایز نیست. اهل سنت توکیل و تفویض طلاق را به زوجه را در ادامه ازدواج و انحلال آن، مخیر کند و او را جدائی و پایان زندگی مشترک را انتخاب کند، عقد نکاح منحل میشود. در فقه امامیه طلاق تخییری، خاص پیامبر شناخته شده است.
|
لینک دریافت مقاله
|
http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/851241
|