عنوان | استدلال از طريق بالقوگي بر عدم جواز سقط جنين |
تعداد صفحات | 29 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه اخلاق زيستي - ارگان رسمي انجمن بينالمللي اخلاق زيستي اسلامي سال 1 شماره 2 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1390 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 127-99 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | سقط جنین جنین عدم جواز قوه قوه قریب قوه بعید قوه باواسطه قوه بی واسطه |
چکیده |
سقط جنين يکي از مسايل جدي و مطرح در اخلاق پزشکي است و موافقان و مخالفان استدلال هاي بسياري به سود يا زيان آن اقامه کرده اند. يکي از استدلال هايي که ضد سقط جنين اقامه شده است، استدلال از طريق بالقوگي است. برخي از فيلسوفان اخلاق، انسان را از لحظه لقاح انسان و شخص دانسته، سقط جنين را نادرست مي دانند. برخي هم اگرچه جنين را از لحظه لقاح انسان نمي دانند، ولي با اين حال سقط جنين را به لحاظ اخلاقي از همان لحظه لقاح در نگاه نخست، نادرست مي دانند. اين مقاله با اين فرض که جنين از لحظه لقاح انسان به شمار نمي آيد، بر ناروايي اخلاقي سقط جنين از همان لحظه لقاح استدلال مي کند. اين استدلال از طريق استفاده از مفهوم «بالقوگي» صورت مي گيرد. در اين مقاله علاوه بر تقريري از اين استدلال سعي بر آن است که نقدهايي که بر آن وارد شده است را بيان کرده و به بررسي و نقد آن ها پرداخته شود. |
کد مقاله | 20084 |
تعداد بازدید | 408 |
|