عنوان
|
آيا اشتغال زنان در مراکز بهداشت و درمان با کيفيت زندگی آنها در ارتباط است؟ مطالعه موردی شهرستان زابل در سال 1389 |
تعداد صفحات
|
7 |
نویسنده
|
زهرا هاشمی - مجتبی کیخا - راضیه کیخایی - علیرضا انصاری مقدم - محمد صالحی مرزیجرانی - امیر نصیری |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه اپيدميولوژي ايران - انجمن علمي اپيدميولوژيست هاي ايران، دانشگاه علوم پزشكي تهران شماره 2 پیاپی 30 |
تاریخ انتشار
|
تابستان - 1392 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
21-15 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
اشتغال اشتغال زنان سلامت زنان کیفیت زندگی زنان کیفیت زندگی خوشهبندی زابل (شهرستان) مراکز بهداشتی درمانی
|
چکیده
|
مقدمه و هدف: ارتباط ميان شغل و جنبههای مختلف سلامت، از جمله کيفيت زندگی، در مطالعههای متعدد بررسی شده است. از سويی آمار زنان شاغل ايران رو به افزايش است. هدف اين مطالعه بررسی ارتباط اشتغال و کيفيت زندگی زنان در شهرستان زابل است. \r\nروش کار: اين مطالعه از نوع مقطعی است که بر نمونهای شامل 420 زن انجام شد. از پرسشنامه SF-36 بهعنوان يک ابزار معتبر برای اندازهگيری کيفيت زندگی افراد استفاده شد. کيفيت زندگی با استفاده از روش خوشهبندی، دستهبندی شد و ارتباط ميان متغيرهای مستقل با دستههای کيفيت زندگی، با رگرسيون لجستيک بررسی گرديد. \r\nنتايج: افراد مورد بررسی دارای ميانگين سنی 46/30 با انحراف معيار 75/8 سال بودند. کيفيت زندگی افراد به سه دسته کيفيت زندگی پايين، متوسط و بالا تقسيمبندی شد که بهترتيب شامل 4/35، 7/33 و 9/30 درصد افراد نمونه بودند. افراد شاغل نسبت به زنان خانهدار، بهترتيب دارای 153 و 217 درصد شانس بيشتر برای عضويت در دسته افراد با کيفيت زندگی متوسط و بالا بودند(05/0 > p). به ازای يک واحد افزايش سن بهترتيب 5 و 4 درصد کاهشی معنادار در شانس عضويت در دسته افراد با کيفيت زندگی متوسط و بالا ديده شد (0/05 > P). \r\nنتيجهگيری: بيش از نيمی از زنان بررسیشده، دارای کيفيت زندگی متوسط و پايين بودند. افزايش سن با کاهش کيفيت زندگی همراه بود، اما اشتغال يک پيشبينی کننده مستقل برای کيفيت زندگی بالاتر بود.
|