عنوان
|
رابطه خودكارآمدی و سلامت عمومی با كاركرد خانواده در دانشآموزان پسر اول متوسطه ناحيه 4 تبريز |
تعداد صفحات
|
14 |
نویسنده
|
حسين لطفي نيا - نعیمه محب - عیس عبدلی |
مشخصات نشریه
|
آموزش و ارزشيابي (علوم تربیتی) - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز - علمی پژوهشی سال 6 پیاپی 23 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1392 |
محدوده صفحات
|
54-41 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
سلامت عمومی خودکارآمدی کارکرد خانواده دانشآموزان پسر
|
چکیده
|
پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه خودکارآمدي و سلامت عمومي با کارکرد خانواده در دانش آموزان پسر سال اول متوسطه تبريز صورت گرفت. در اين تحقيق همبستگي تعداد 331 دانش آموز سال اول متوسطه از بين مدارس پسرانه ناحيه 4 تبريز به روش تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه عملکرد خانواده (FAD)، پرسشنامه خودکارآمدي شرر و پرسشنامه سلامت عمومي (GHQ) گردآوري شد. تحليل داده ها با نرم افزار SPSS و به کمک روش آماري ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون گام به گام صورت گرفت. نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد که با کاهش علايم جسماني ميزان کارکرد خانواده در ابعاد (نقش، آميختگي عاطفي، کارکرد کلي) افزايش مي يابد (0.01). با کاهش علايم اضطراب ميزان کارکرد خانواده در ابعاد (حل مساله، ارتباط، نقش، آميختگي عاطفي، کارکرد کلي) افزايش مي يابد (0.01). با کاهش علايم افسردگي ميزان کارکرد خانواده در ابعاد (ارتباط، نقش، آميختگي عاطفي، کارکرد کلي) افزايش مي يابد (0.01). با کاهش کارکرد اجتماعي ميزان کارکرد خانواده در ابعاد (حل مساله، ارتباط، نقش، آميختگي عاطفي، کارکرد کلي) افزايش مي يابد (0.01). در کل بين مقياس سلامت عمومي و کارکرد خانواده همبستگي منفي 0.47 در سطح معني داري کم تر از 0.01 رابطه وجود دارد. بين خودکارآمدي و کارکرد خانواده در ابعاد (ارتباط، نقش، آميختگي عاطفي، کارکرد کلي) همبستگي مثبتي 0.25 الي 0.36 وجود دارد (0.01). سه عامل افسردگي و خودکارآمدي و عملکرد اجتماعي مجموعا 35 درصد از واريانس کارکرد خانواده را پيش بيني مي کنند (0.001).
|