عنوان | زن به مثابه نماد در داستانهای اسطورهگرای معاصر ايران |
تعداد صفحات | 23 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | پژوهشهاي نقد ادبي و سبکشناسي - دانشگاه آزاد اسلامي واحد شهركرد - مصوب دانشگاه آزاد شماره 1 پیاپی 5 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1390 |
محدوده صفحات | 85- 107 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | زن داستان اسطوره نماد پردازی جريان سيال ذهن |
چکیده |
با شكست نهايي مشروطه در پي كودتاي رضاخاني و حوادث پس از آن، ادبيات به انزوا كشيده شد. كم كم، فرم هاي ادبي مدرن، به سمت جريان هاي سيال ذهن و نوشته هاي روان پريشانه حركت كرد تا حامل آزادي بيش تري براي نسل گرفتار خفقان باشد. در پي عبور داستان نويسي مدرن از جريان هاي رئاليستي و ميل به دنياي درون، توجه به زن و مشكلات او در اجتماع، به نوعي نمادپردازي اسطوره اي از زن، انجاميد. اين نمادپردازي ها، در دو حيطه كاملاً متناقض، قابل ارزيابي است: 1. زن، به عنوان نمادي از ملكوت، كه تداعي كننده حس گذشته گرا و به دنبال آن، دامن گرم و آرام بخش اسطوره ها است كه بشر به بلوغ رسيده مدرن، او را ترك مي گويد و 2. زن در جايگاه زمين - مادر، در مقابل آسمان - پدر. به ديگر بيان، اين كاركرد، ناظر بر همان دنيايي است كه در مقابل عُقبي، قرار مي گيرد. |
کد مقاله | 19340 |
تعداد بازدید | 486 |
|