عنوان | ارزیابی گزارش سن و جنس در سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵ |
تعداد صفحات | 22 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | بررسیهای آمار رسمی ایران (گزيده مطالب آماری سابق) سال 18 شماره 1 |
تاریخ انتشار | بهار و تابستان - 1381 |
محدوده صفحات | 72-51 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | سرشماری جمعیت نسبت جنسی سرشماری سن و جنس در سرشماری سرشماری سال 1385 ارزیابی جنس سن نسبت بازماندگی نسبت سنی خطای پوشش خطای محتوا شاخص ارقام تلفیقی شاخص ویپل خطای سرشماری ارزیابی سرشماری |
چکیده |
با توجه به ارتباطی که گروههای سنی با هم دارند، میزان بازماندگی و مقایسه دادهها در گروههای سنی در سرشماریها، روشی مطلوب برای ارزیابی سرشماری است. میزان بازماندگی جمعیت در همه گروههای سنی سرشماری ۱۳۸۵ بالاتر از رقم مورد انتظار است. از این رو احتمال میرود که در سرشماری ۱۳۷۵ گروههای سنی زیر ۴۵ سال کمشماری داشته باشند. برعکس سال ۱۳۸۵، در سال ۱۳۷۵ در خیلی از موارد میزان بازماندگی از مدل پایینتر است. نسبت کمشماری در سال ۱۳۷۵ بر اساس میزان بازماندگان سال ۱۳۶۵، حدود 3 درصد و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ حدود ۴.۷ درصد برآورد میشود. اگر میانگین این دو نسبت را در نظر بگیریم کمشماری سال ۱۳۷۵ حدود ۳.۸۵ درصد و معادل ۲.۳۱ میلیون نفر خواهد بود و در نتیجه جمعیت سال ۱۳۷۵ حدود ۶۲۳۶۰ هزار نفر برآورد میشود. بر این اساس متوسط رشد سالانه جمعیت در سالهای ۱۳۷۵- ۱۳۸۵ حدود ۱.۲ درصد به دست میآید. شاخص ارقام تلفیقی یکی دیگر از روشهای ارزیابی سرشماری است. در سال ۱۳۷۵ این شاخص ۲۵.۵ به دست آمده است که به معنای آن است که کیفیت سرشماری متوسط بوده است. در سال ۱۳۸۵ شاخص یادشده به ۱۶.۱ کاهش پیدا کرده است و کیفیت سرشماری خوب ارزیابی میشود. نتایج نهایی سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵ نشان میدهد خطای پوشش در مقایسه با سرشماری ۱۳۷۵ خیلی کاهش پیدا کرده و خطای محتوا نیز بر اساس شاخصهای ارقام تلفیقی، نسبت جنسی و نسبت سنی کمتر شده است. |
کد مقاله | 18988 |
تعداد بازدید | 449 |
|