عنوان | نقش زن در ادبيات كهن و اسطورههاي ايراني |
تعداد صفحات | 12 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه روانشناسی فرهنگی زن (زن و فرهنگ سابق) سال 2 پیاپی 7 |
تاریخ انتشار | بهار - 1390 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 46-35 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | نقش زنان ادبیات کهن فارسی اسطوره ادبیات کهن آناهیتا سپندارمذ دروج مادرشاهی ایزدبانو اساطیر ایران |
چکیده |
در ايران باستان زن مقام ارجمندي را دارا بوده و در تمام شئون زندگي با مرد برابري مي کرده است. از نظر ريشه شناختي واژه زن از ريشه zan به معني زايش و زائيدن که در زبان پهلوي به صورت zan وnarig، در زبان سغدي wa/¶d و در زبان فارسي باستان wadu يا wad و در زبان اوستايي Vantav و در زبان سنسکريت به شکل Vadhu به کار رفته است. منزلت و جايگاه والاي زن در همه ادوار نمودي از اقتدار بانوان همراه با القاب و عنوان هاي زنانه شان است براي دفاع از حيثيت، خانواده و سرزمين شان. اين نمودار را مي توان در ايزد بانوان اسطوره هاي کهن چون آناهيتا، سپندارمذ، دئنا و چيستا و ... ملاحظه نمود. مهر و عشق و پايبندي به پيمان زنان از يک نگاه و کجرويهاي اهريمني را نيز به طريقي ديگر در ديو بانوان اسطوره هاي کهن چون جهي، بوشياسب و ... مي توان ديد. اما همه و همه حکايت از وجود دو اصل خير و شر در بنياد زن است که همان نيکي و بدي است. لذا، همانطور که اهداف مثبت در آناهيتا، که ايزد آب ها و باروري و کمال است، وجود دارد، صفات منفي نيز همچون انتقام و کينه کشي در شخصيت ada که او نيز ايزدبانو است تجلي پيدا مي کند. |
کد مقاله | 18778 |
تعداد بازدید | 423 |
|