عنوان | نسب پدري كودك تولد يافته از اهداي جنين در فقه و حقوق ايران |
تعداد صفحات | 31 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه فقه پزشکی سال 2 پیاپی 4-3 |
تاریخ انتشار | تابستان و پاییز - 1389 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 157-127 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | فقه نسب پدری نظام حقوقی ایران نسب جنین اهدا شده قانون اهدای جنین جنین اهدایی اهدای جنین صاحب فراش صاحب نطفه کودکان |
چکیده |
تصویب قانون نحوهی اهدای جنین به زوجین نابارور در سال 1382ش، اگرچه گام مثبتی در جهت قانونمند کردن یکی از راههای باروری کمکی محسوب میشود، ولی به دلیل ابهامات موجود در متن آن و فقدان ضمانت اجرای قانونی و احالهی بسیاری از مسایل مهم به آییننامه اجرایی قانون قابل نقد میباشد. \r\nاز مهمترین ایرادهای این قانون روشن ننمودن مسأله نسب و آثار و ابعاد حقوقی مسأله اهدای جنین بوده که منجر به مسکوت ماندن بسیاری از حقوق مالی و غیرمالی کودک متولد از این روش شده است. اختلاف آرای فقهی و حقوقی در این زمینه بسیار بوده و هر یک در اثبات خود مبانی قابل دفاعی را مطرح مینمایند. عدهای مرد صاحب نطفه را پدر جنین میدانند و عدهای دیگر مرد دریافت کننده جنین و صاحب فراش را پدر میدانند و نهایتا نظر دیگری این اطفال را فاقد پدر میداند. \r\nمطابق برآیند مباحث مطروحه، نظر به فلسفه وضع قانون،اراده و قصد اهداکنندگان و دریافت کنندگان جنین و مهمتر از همه حفظ حقوق این کودک و در نظر گرفتن بهترین منفعت کودک که در شرع مقدس اسلام بر آن تأکید شده و در کنوانسیونهای بینالمللی هم بیان گردیده است، قانونگذار ایران باید با در نظر گرفتن نوعی نسب اعتباری و حکمی، دریافتکنندگان جنین را صاحبان طفل و نسب این کودک قرار دهد. |
کد مقاله | 18483 |
تعداد بازدید | 479 |
|