عنوان
|
تحليل الگوهاي آموزشي و تربيتي در تاريخ ميانه ايران و عصر صفويه و بررسي تأثير آنها بر انزواي اجتماعي زنان |
تعداد صفحات
|
49 |
نویسنده
|
عطاالله حسنی - کاترین بابایان |
مشخصات نشریه
|
دوفصلنامه تاریخ ایران (مصوب وزارت علوم) سال 5 پیاپی 71 |
تاریخ انتشار
|
زمستان - 1391 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
85-37 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
زن ایران زن در صفویه انزوای اجتماعی شهرنشینی الگوی تربیتی تاریخ میانه الگوهای آموزشی صفوی
|
موضوع
|
زن در تاريخ / زن و تاريخ زن و اجتماع / مشارکت اجتماعي زنان زن و ادبيات / خانواده و ادبیات
|
چکیده
|
در نگاه توسعه مدار به نيروي انساني، جنسيت در ارائه خدمات آموزشي و تربيتي به افراد، نبايد تعيين كننده باشد. جامعه هدف راهبردي واحدي را تعقيب مي كند و ضرورت دارد از توان آحاد افرادش بهره گيرد. اين خود افراد هستند كه مي توانند، متناسب با علاقه و توان، به گزينش بپردازند. وجود الگو هاي خاص آموزشي و تربيتي براي زنان در متون سده هاي مياني تاريخ ايران و دوران صفويه، حاكي از اين است كه مربيان تربيتي نيل به دو هدف متفاوت را در حوزه تعليم و تربيت دختران و پسران و زنان و مردان مد نظر داشته اند. هدف تحقيق حاضركه با ابتناء بر روش تاريخي و مراجعه به منابع دست اول و استفاده از منابع تحقيقاتي صورت گرفت، شناخت ابعاد مختلف اين مساله بود. حاصل تحقيق نشان داد كه فقدان حضور موثر عمومي زنان در عرصه اجتماعي و ضعف قدرت تصميم گيري ايشان در حوزه عمل جمعي، در نتيجه اعمال شيوه تربيتي متفاوت از مردان و ممنوعيت آنان از سواد آموزي و مجبوريت ايشان به انزواطلبي بوده است كه الگوهاي تربيتي خواهان آن بوده اند و مردان را به حفظ اين سنت ترغيب و تشجيع مي كرده اند. با وجود اين، وجود استعداد فردي در برخي از زنان و انتهاز فرصت ايشان از شرايط مساعد پيراموني، علي رغم بازدارندگي ها، شكوفايي استعدادهاي آنان را ممكن و ميسور مي ساخته است كه، به دليل محصور ماندن در حوزه عمل شخصي، ناتوان از جريان آفريني فرهنگي و اجتماعي بوده است.
|