عنوان | نقش خلوت در معماري خانه ايراني |
تعداد صفحات | 12 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه مطالعات شهر ایرانی اسلامی - پژوهشکده فرهنگ، هنر و معماری جهاد دانشگاهی - علمی پژوهشی سال 2 پیاپی 7 |
تاریخ انتشار | بهار - 1391 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 38-27 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | خانه حریم خصوصی حریم معماری قلمرو خصوصی قلمرو معماری ایرانی خانه ایرانی خلوت فضای شخصی |
موضوع | خانه/ مجتمعهای مسکونی |
چکیده |
خانه، مكاني است كه اولين تجربه هاي بي واسطه با فضا، در انزوا و جمع در آن صورت ميگيرد و «خلوت» با خود، با همسر و فرزندان، با والدين و خواهر و برادر و ديگران همه و همه بي تعرض غير در آن ممكن مي گردد. خلوت در مسكن از ضروريات هر محيط مناسب براي زيست انسان به شمار ميرود. وجود خلوت در محيط زندگي، ميتواند به ايجاد زمينه مناسب در ابعاد فردي و اجتماعي بيانجامد. علاوه بر آن، آسايش خانواده و فراهم آمدن امكان ارتباط مناسب اعضاي آن با يكديگر و حتي با ساير نزديكان، نيازمند خلوت در مسكن است؛ چرا كه مسكن به معناي جايي كه سكينه و آرامش در آن جاري است، نيازمند نوعي خلوت است. ايجاد تعادل ميان خلوت و تعامل اجتماعي امري ضروري است كه به وسيله عناصر كالبدي و در بستر فردي و اجتماعي هر جامعه اي و مبتني بر ارزشهاي فرهنگي آن ميسر ميشود. اين مقاله با پرداختن به مفهوم «خلوت» به روش كيفي و با مروري بر تعاريف مختلف و بعضي نظريه هاي اين حوزه، به بررسي اين مفهوم در حوزه فرهنگ اسلامي ميپردازد و در ادامه، دو نسبت جديد «خلوت با خويش» و «خلوت با خدا» را به مفاهيم مربوط به حوزه اين نوع مطالعات مي افزايد. همچنين، ضمن نشان دادن اهميت اين معنا در اين فرهنگ به عنصر فضايي و كالبدي آن در معماري نمونه هاي مورد بررسي اشاره مي نمايد كه به صورت عناصر كالبدي، همچون صندوق خانه ها، پستو خانه ها، خلوت خانه ها، زاويه ها و يا كنجها، شكل گرفته اند. در پايان مبتني بر تعاريف و مصاديق مربوط و با توجه به پاسخهايي كه ساكنان فعلي مساكن ايراني- اغلب به ناچار و در محدوده فعلي بناهاي خود- به اين نياز داده اند، پيشنهاد مي كند كه طراحانِ معمارِ مساكنِ ايراني، فضاهايي را چه به صورت مستقل و چه به صورت همراه با فضاهاي ديگر -كه امكان تفكيك داشته باشد - در طراحي فضاهاي مساكن لحاظ نمايند. |
کد مقاله | 17699 |
تعداد بازدید | 981 |
|