عنوان
|
تأثير جنسيت و سطح رقابتی بر تحليل رفتگی ورزشکاران در رشتههای انفرادی |
تعداد صفحات
|
13 |
نویسنده
|
زهرا صدیقی - سعید کشاورز - راضیه حاجیزاده - جاوید دیداری |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه مطالعات روانشناسی ورزشی - پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی - علمی پژوهشی شماره 2 |
تاریخ انتشار
|
زمستان - 1391 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
51-39 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
جنسیت ورزشکار رشتههای انفرادی تحلیل رفتگی ورزشهای انفرادی سطح رقابتی
|
موضوع
|
زن و ورزش جنسيت و روانشناسي / روانشناسي زن
|
چکیده
|
هدف اين پژوهش تعيين تأثير جنسيت و سطح رقابتی بر تحليلرفتگی ورزشکاران در رشتههای ورزشی انفرادی است. به اين منظور، طی مطالعهای علّی - مقايسهای، 185 ورزشکار از رشتههای دو و ميدانی، تيراندازی، ووشو، کاراته و تکواندو (سن: 4/78 ± 25/19 سال، سابقۀ رقابتی: 6/07 ± 8/24 سال، جنسيت: 96 مرد و 89 زن، سطح رقابتی: 87 نفر بينالمللی و 98 نفر ملّی) که در مسابقات قهرمانی کشور يا اردوهای آمادهسازی بازیهای آسيايی در سال 1389 شرکت داشتند، با استفاده از روش تصادفی طبقهای انتخاب شدند و پرسشنامههای اطلاعات فردی و تحليلرفتگی ورزشکار (ABQ) را تکميل کردند. دادهها با استفاده از تحليل واريانس چندمتغيره و آزمونهای تعقيبی تحليل واريانس يکسويه و LSD در سطح اطمينان 95% تحليل شدند. نتايج نشان داد تحليلرفتگی زنان در تمامی ابعاد بيشتر از مردان است (0/01 > p). ورزشکاران حاضر در رقابتهای کشوری، بيشتر از از ورزشکاران حاضر در رقابتهای بينالمللی احساس کاهش پيشرفت و احساس بیارزشی داشتند (0/01 > p)، اما در بُعد فرسودگی جسمی/ هيجانی نتايج معکوس بود (0/009 = p). مقايسههای چندگانه برای اثر تعاملی جنسيت و سطح رقابتی نشان داد زنان در سطح رقابتهای کشوری در ابعاد احساس کاهش پيشرفت و احساس بیارزشی و در سطح رقابتهای بينالمللی در بُعد فرسودگی جسمی/ هيجانی دارای بيشترين سطح تحليل رفتگی هستند (0/05 > p). يافتههای پژوهش حاضر پيشنهاد میکند که ورزشکاران زن، بهويژه در سطوح رقابتی پايين در معرض خطر بيشتری برای احساس کاهش پيشرفت و احساس بیارزشی قرار دارند، در حالی که در سطوح رقابتی بالا ممکن است برای تجربۀ فرسودگی جسمی/ هيجانی آسيبپذيرتر باشند.
|