|
عنوان
|
عوامل مؤثر بر مشاركت زنان شهر تهران در نيروی كار |
|
تعداد صفحات
|
43 |
|
نویسنده
|
زهرا نظامیوند چگینی - حسن سرایی |
|
مشخصات نشریه
|
فصلنامه برنامه‌ریزی رفاه و توسعه اجتماعی - دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی - علمی پژوهشی پیاپی 15 |
|
تاریخ انتشار
|
تابستان - 1392 |
|
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
|
محدوده صفحات
|
43-1 |
|
زبان
|
فارسی |
|
کلید واژه
|
تحصیلات زن مشارکت زنان باروری وضعیت اقتصادی نیروی کار عوامل مؤثر وضعیت تأهل زنان شهر تهران مشارکت در نیروی کار
|
|
موضوع
|
اشتغال زنان / زن و اشتغال / خانواده و اشتغال زن و اجتماع / مشارکت اجتماعي زنان
|
|
چکیده
|
یکی از مهم‌ترین عوامل موثر در توسعه، بهره‌گیری حداکثری از مشارکت زنان و مردان در نیروی کار است. زنان به عنوان نیمی از نیروی کار بالقوه هر جامعه، با مشارکت در فعالیت‌های اقتصادی می‌توانند رشد و توسعه اقتصادی را سرعت بخشند. در این مقاله با استفاده از داده‌های نمونه و دو درصد سرشماری سال 1385 شهر تهران تأثیر متغیرهای جمعیتی، اجتماعی و اقتصادی بر مشارکت زنان در نیروی کار مورد بررسی قرار گرفته است. پس از مرور ادبیات نظری و تجربی، تأثیرگذارترین متغیرها (با توجه به داده‌های موجود) بر مشارکت زنان شناسایی شد و بعد از تحلیل دو متغیره برای تحلیل نهایی از رگرسیون لجستیک استفاده گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می‌دهد که زنان مطلقه و هرگز ازدواج نکرده مشارکت بیشتری نسبت به زنان متاهل و بی‌همسر بر اثر فوت، در نیروی کار شهر تهران دارند. سطح باروری تأثیری معکوس بر میزان مشارکت زنان شهر تهران در نیروی کار دارد، بطوری که زنان بدون فرزند در مقایسه با زنان دارای فرزند مشارکت بیشتری در نیروی کار دارند. همچنین سطح تحصیلات متغیری تأثیر‌گذار بر مشارکت زنان شهر تهران در نیروی کار است بطوری که با افزایش سطح تحصیلات بر مشارکت زنان در نیروی کار بشدت افزوده می‌شود. وضعیت اقتصادی خانواده تأثیری معنا‌دار بر مشارکت زنان شهر تهران در نیروی کار دارد بدین صورت که زنان در خانواده‌هایی با وضعیت اقتصادی ضعیف در مقایسه با زنان در خانواده‌هایی با وضعیت اقتصادی مناسب، مشارکت بیشتری در نیروی کار دارند. نتایج حاصل از رگرسیون لجستیک با کنترل سن نشان می‌دهد که متغیرهای موجود در همه مدل‌ها تأثیر‌معنا‌دار در سطح 99 درصد بر وضع فعالیت زنان در همه سنین داشتند. سطح تحصیلات با کنترل سایر متغیرها تأثیرگذارترین متغیر بر فعال بودن زنان در همه سنین بجز زنان 34ـ20 ساله است در حالی که برای زنان 34ـ20 ساله، وضع تاهل با کنترل سایر متغیرها تأثیر بیشتری بر فعال بودن زنان دارد. میران تشخیص مدل‌ها براساس متغیرهای مستقل موجود بسیار بوده و پیش‌بینی‌پذیری مدل‌ها بیش از 80 درصد می‌باشد. بنابراین هر چهار متغیر بررسی شده بر تصمیم زن برای پیوستن به نیروی کار تأثیر زیادی دارند. در مجموع می‌توان نتیجه گرفت که سطح تصیلات تأثیرگذارترین متغیر بر مشارکت زنان در نیروی کار است، افزایش سطح تحصیلات نه تنها مستقیماً مشارکت زنان در نیروی کار را افزایش می‌دهد بلکه با تأثیر بر وضعیت تاهل (افزایش سن ازدواج، افزایش طلاق) و کاهش سطح باروری، موجب افزایش مشارکت زنان در نیروی کار می‌شود؛ بنابراین این متغیرها در تعامل با دیگر متغیرها بر تصمیم زنان برای پیوستن به نیروی کار تأثیر می‌گذارند.
|
بانــک‌اطلاعــات‌علمــی
پژوهشکده زن و خانواده با هدف تبیین دیدگاه نظام‌مند دین پیرامون مسائل زن و خانواده، تعمیق پژوهش‌ها و کارشناسی‌های دینی و پاسخ‌گویی به نیازهای تئوریک و دفاع از مرزهای اعتقادی در این حوزه توسط مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران در سال 1377 تاسیس گردید. 
نشـانیمرکزقـم: بلوار الغدیر کوچه 10 پلاک 5
تلفـن: 58-32603357 (۰۲۵)